เรียงร้อยถ้อยอักษร .......... เป็นบทกลอนอันหวานซึ้ง
ยังรักยังตราตรึง ........... เจ้าเป็นหนึ่งในหัวใจ
พี่นี้ไม่แปลเปลี่ยน ........... กาลหมุนเวียนผันผ่านไป
ใจซื่ออยู่เพียงใจ ........... ไม่หวันไหวแม้ไกลกัน
มั่งคงตรงต่อรัก ............ ไม่คิดหักความสัมพันธ์
คิดถึงอยู่ทุกวัน ............ ไม่คิดบั่นหันรักเรา
ฝากรักผ่านม่านฟ้า ............ มองจันทราพล่าเป็นเหงา
น้องจ้าอย่ามัวเศร้า .......... พี่จะเฝ้าเจ้าทุกคืน

...พระจันทร์ยิ้ม...  

ผูกปมเงื่อนเหมือนคุ้นอบอุ่นใกล้
จำจากไกลเตลิดคราเปิดเผย
เรื่องรักเราเศร้าซ้ำด้วยจำเคย
คิดเชยเชยชมชื่นทุกคืนตรอม

โอ้ระกำย้ำลึกผนึกทุกข์
นอนจับจุกหมองหม่นจนผ่ายผอม
น้ำตาเหือดเลือดแห้งไร้แรงออม
รักรุมซ้อมร่วงนับลงกับดิน

ความรักเอยเคยหาเวลาหวล
ความรักเอยเรรวนยั่วยวนกลิ่น
ความรักเอยเผยสุขก่อนจุกจินต์
ความรักเอยถวิล...จวบสิ้นลม

ความรักจ๋า...ลาทีหลบหนีจาก
ความรักจ๋า...จำพรากมากขื่นขม
ความรักจ๋า...ปลดปล่อย...รอยระทม
ความโง่งม...เพราะรัก...ต้องหักใจ

 

หากยุพินสิ้นรักประจักษ์จิต
หากไร้สิทธิ์จับจองครอบครองชื่น
หากคิดหวลยวลหยอกกลับกลอกกลืน
หากหยิบยื่นครองคั่น...จึงพลันลา

แม้มีรักอยู่ใกล้แต่ไม่รัก
แม้เทียมศักดิ์สิทธิ์ใส่ไยกังขา
แม้มวลมอบตอบแทน..ยังแคลนตา
แม้อุรา...ตรมไหม้...ยังใกล้เธอ

นี่แหละหนาพลานุภาพอาบอิ่มนัก
มิยอมหักหวลต่อรอเสนอ
ยื้อยึดเยื้อยวนยั่วกลัวจริงเออ
หยอกเยิ่นเย้อยิ่งอยาก...ยุ่งยากใจ

 

จะวางทุกวจีนี้ส่งมอบ
เพื่อมาปลอบพี่ขวัญที่หวั่นไหว
เคยดำเนินทุกทางย่างอย่างไร
ยังติดตามต่อไปใกล้ฤดี

เมื่อขุ่นข้องหมองจิตอย่าคิดจาก
เวลายังมีมากหากมีสิทธิ์
เป็นที่หนึ่งที่สองมิต้องคิด
ร่ายลิขิตลบทุกข์สนุกกัน

มีคำหวานส่งคำยิ้มอิ่มใจเนอะ
อย่าได้คิดแยะเยอะเปรอะหุนหัน
เอาเวลามาสร้างหว่างสัมพันธ์
ทุกทุกวันอย่างนี้เถอะพี่ยา

สิริวตี