๐ จากใจจันทร์ ๐
คืนจันทร์เสี้ยวเย็นเยียบแสนเงียบเหงา
คิดถึงเขาบางคนใจหล่นหนี
หลายหลายสิ่งกระทำให้ย่ำยี
สายไมตรีหักลงมิคงเดิม
มองสายหมอกหยอกเย้าเงียบเหงานัก
มิรู้จักผ่อนคลายย่างกรายเสริม
เมฆยังปกคลุมเสี้ยวมาเกี่ยวเติม
รุมเร้าเพิ่มดวงจิตให้ริดรอน
คำสัญญายังตามย้ำความหมาย
แม้ดวงใจสลายมิถ่ายถอน
ยังจดจำคงมั่นนิรันดร
แม้จากจรด้วยใจให้เคลือบแคลง
ยังคงนับวันเดือนลาเลื่อนจาก
สองเราฝากเมื่อใดที่ใจแผลง
อย่าผลีผลามตามเวียนจนเปลี่ยนแปลง
อย่าเสแสร้งให้ถามบอกความจริง
คืนจันทร์หม่นคนช้ำระกำจิต
สักเพียงนิดเสี้ยวใจคืนให้หญิง
สักเพียงคำบอกใจเคยให้พิง
ว่าทุกสิ่งเหตุใดทำใจพัง
คืนจันทร์เสี้ยวเหลียวไหนเหมือนใจบอด
เสี้ยวใจมอดดั่งหนามบ่งความหลัง
ความรู้สึกทรวงในเสียใจจัง
หมดสิ้นหวังเสี้ยวใจเติมให้เต็ม
พิณจันทร์
๒๒ มกราคม ๒๕๖๐
