สองมือล้อมอ้อมกอดสอดแขนแน่น
มอบทดแทนคิดถึงคนึงหา
กลิ่นละไมละมุนคุ้นเคยครา
ซบใบหน้านอนหนุน...อบอุ่นทรวง

พี่จำพรากจากไกลจำใจฝืน
สู้หยัดยืนกรำงานทหารหลวง
อยู่หรือตายวายชีวา...ประชาทั้งปวง
ส่งเพลงห่วง...แด่เจ้า...จงเข้าใจ  


 

เปิดเพลงฟังครั้งนี้ฤดีหมอง
น้ำตานองเอ่อรื้นสะอื้นไห้
นึกทวนย้อนก่อนจากฝากอาลัย
หอมแก้มใสสามฟอดแถมกอดกัน

ตั้งแต่พรากจากแล้วพี่แจวลับ
มิเคยกลับมาแลเหลือแค่ฝัน
ในวังหลวงควงสาวราวร้อยพัน
น้องรู้ทัน  ทหารหลวงรึจะห่วงแฟน

 



คนไหนนะ ท่าน"จั่นเจา"....?

ปลูกต้นรักมิโตยืนโผเผ
มาหักเหเหินห่างร้างไกลแสน
เคยรักมั่นพันเกี่ยวเกลียวคลายแกน
เขามีอื่นชื่นแทนเราแสนจน

เหงากับเหงาอยู่กับเงาอย่างเหงาหงอย
แสนเศร้าสร้อยถึงมีเขาเราก็หม่น
เพราะหัวใจชาตรีมีอื่นปน
จำใจทน...ตลอดกอดหมีนอน

 

เกิดเป็นหมีปรีเปรมเกษมที่ไหน
ต้องทำใจตลอดนั่งทอดถอน
นายสนุกจุกเละเตะกระดอน
นายเศร้าอ้อนน้ำลายคราบเลอะอาบเรา

กอดน่ะกอด…ได้แน่แค่สะอาด
ระวังพลาดวายวอดครากอดเข่า
บี้ตะบอนฟอนฟัด…ก้มกัดเอา
หมีก็เศร้า…เป็นนะ…เลิกซะที


 

เฝ้ารำพันหวั่นไหวใจเรียกร้อง
นั่งเหม่อมองหม่นทุกข์-ทุกวันวี่
เหตุไฉนไม่มาเอื้อนพาที
ดั่งก่อนนี้แนบเนาทุกเช้าเย็น

พี่จั่นเจาเฝ้าใครที่ไหนอื่น
หญิงขมขื่นเพียงใดไม่มาเห็น
กลืนข้าวคำลำบากยากลำเค็ญ
น้ำตาเป็นปีบมิดบิดหมีดู

 
คริ คริ..คุณแม่บ้านอิจฉา