คำหวานรักดังก่อนนี้มิมีแล้ว
มีแต่แก้วที่เก่าร้าวเสมอ
ความไพเราะหยาดใจที่เคยเจอ
ฉันหลงเพ้อคิดฝัน...มันไม่ควร

ก่อนเคยสร้างเคยเสกนิทราชื่น
วันนี้ยื่นสิ่งใหม่ให้ปั่นป่วน
จึงรู้ว่าแรกพบที่อบอวล
กลับคือล้วนคำประณามที่หยามใจ

จงกอบเก็บคุณค่าของความรัก
และทุกค่าความภักดิ์ที่ฉันให้
อาจมิมีอีกแล้วแก้วหทัย
ที่หยาดรินทรวงในเหมือนทุกวัน

ต่อแต่นี้ให้โชคดีมีแต่สุข
ไร้ความทุกข์กายใจทั้งในฝัน
สุขภาพที่ห่วงทั้งปวงนั้น
ขอให้พลันแข็งแรงดังก่อนกาล

อันความแปรเปลี่ยนละพระท่านแจ้ง
เธอแสดงให้เห็นเป็นหลักฐาน
ฉันขอกอบความโศกวิโยคมาน
ทุกคำหวานอนันต์นับมิกลับคืน

สิริวตี