เจอครูสอนกลอนรักอยากพักรบ
ยอมสยบอาจารย์หวังสานต่อ
คนบาดเจ็บบ่อยช้ำน้ำตาคลอ
ยังอยู่ต่อเพราะคลั่งนั่นยังไง

เกินสกัดหัวใจไม่เรียนรัก
บางครั้งหนักดอกปากหากอ่อนไหว
ถึงจะเจ็บเหน็บช้ำชอบทำใจ
อยู่กับความอาลัยไม่รู้พอ

 

ยอมทำตัวโง่งงตรงอักษร
หวังอาทรสอนให้โดยไม่ขอ
ยอมร้อยเรียงวางเล่นเย็นจะรอ
จดและจ่อทุกคราวเมื่อก้าวมา

เหตุไฉนไกลนุชสุดสวาท
ใครบอกไม่แคล้วคลาดถึงชาติหน้า
โปรดเถอะยังรอรับซับน้ำตา
เฝ้าครวญหาหนึ่งนี้ที่ผูกพัน

สะกดคำว่ารักก็ยากแล้ว
บททดสอบร้อยแนวก็ไม่หัน
จึงสอบตกทนทุกข์ในทุกชั้น
โปรดสอนพลันเรียนใหม่ตั้งใจรอ

สิริวตี

พี่ระนาดมาสอนวตีต่อเร็ว อิอิ

หลงรักครูสอนรักแม้หนักอก
ยอมสอบตกซ้ำชั้นอยู่ฝันต่อ
ลงทะเบียนเรียนลัดคลาสพะนอ
อยู่เคลียคลอพ่อเอ๋ยเผยวิชา

เป็นนักเรียนงมโข่งโยงใยรัก
ฟูมฟายหนักรักพลอยลอยหนีหน้า
รอคุณครูซ่อมให้ก็ไม่มา
หมดเวลาครูสอนยังนอนรอ

(เอาสิเอ้า! กลอนรักสระออ   )

ครูคิด....

ครูสอนเรื่องรักคงหนักอก
นักเรียนผิดตกเป็นร้อยข้อ
ครูไม่ชอบเฝ้าพะเน้าพะนอ
เลยขอปล่อยเพ้อเก้อเดียวดาย

นร. คิด...

ยืนรอเมื่อยมากลำบากเท้า
นอนเฝ้าครูเสริมเพิ่มเช้าสาย
ปัดนักเรียนหญิงยิ่งวุ่นวาย
รับนักเรียนชายเพียงอย่างเดียว

สิริวตี
 
ขออนุญาตพาดพิงเพื่อความสนุกสนานนะคะพี่ระนาด

สมัยเรียนเขียนคำนำยื่นให้
ข้อความใหม่วนพร่ำทำมิหน่าย
หวังจะได้เคียงคู่พี่ผู้ชาย
แต่เขาตอบอุ๊ยตาย..ว้ายยย!!! ชะนี

สิริวตี
 

โดนปาดหน้าง่ะ

เดินตุ๊ต๊ะสะกดคำว่า"รัก"
ช้าชึ่กชั่กไม่ทันรถคันหลัง
เขาร่างซูบรูปหล่อพ่อรวยตังค์
เจ็บใจนั่งโศกาน้ำตาริน

ทิ้งประตูคูค่ายย้ายสังกัด
หันเข้าวัดสวดฝังยังถวิล
ใครจะรักชแรเห็นแก่กิน
ชั่งเมื่อสิ้นกุมภาร้อยห้าโล

อ้วนอย่างนี้ รักไหมครับ

 

รพีกาญจน์

ยามยายรอชายชอบลอบโอบเข้า
แต่คงเศร้าเสียดายชายที่หวัง
เขาตื่นเต้นตระหนกแทบอกพัง
ตอนนี้นั่งเคี้ยวปากตำหมากรอ

สิริวตี
 

โดนปาดง่ะ แงๆๆ

ยามยักย้ายย่างเยื้องไม่เรื่องมาก
จะขอบอกออกปากอย่าเพิ่งโห่
จะรักลุงเรื่อยไปไม่คุยโว
เผลอค่อยทำพะโล้แจกเพื่อนกิน

สิริวตี

 

แซวเล่นน้าาา