กลอนชนะเลิศ
(ประจำเดือน กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐)
หัวข้อ"พ่อแม่..รังแกฉัน?"✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
ประกวดกลอนสุภาพ หัวข้อ "พ่อแม่..รังแกฉัน?"
ประพันธ์โดย ตะวันรอน
.....................
สำนวนที่ ๓
ห้ามทำชั่วมั่วบาปหยาบกระด้าง
ไม่เหินห่างทำดีชี้ปลูกฝัง
ให้เล่าเรียนศึกษาอย่าปิดบัง
มอบสมหวังคู่ครองครรลองควร
ถึงเวลาตามกรอบก็มอบทรัพย์
ห้าอย่างนับว่าดีมีครบถ้วน
เป็นหน้าที่แม่พ่อขอทบทวน
ตามสำนวนพุทธธรรมนำประเด็น
พ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่ใช่แค่นี้
ใช่แค่มีลูกได้ให้คนเห็น
แต่ต้องรู้ หน้าที่ ที่ตนเป็น
นำร่มเย็นแก่ลูกถูกวิธี
จากเด็กไร้เดียงสาเมื่อทารก
พ่อแม่ยกเป็นแก้วตาเปล่งราศี
พอโตกลับหยาบช้าคล้ายกากี
เป็นราคีดวงแก้วสิ้นแวววาม
ส่วนหนึ่งเพราะครอบครัวตัวพ่อแม่
เหมือนรังแกลูกรักไม่หักห้าม
จากสิ่งชั่วและผิดมาคิดงาม
อบอุ่นตามมอบให้ทั้งใจกาย
เป็น"คิหิปฏิบัติ"บอกชัดแจ้ง
จึงแสดงตามธรรมนำขยาย
หากว่ารักลูกจริงทั้งหญิงชาย
ยังไม่สายเกินไปใช้หลักธรรม
ตะวัน✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
รางวัลรองชนะเลิศ"อันดับที่ ๑
ประกวดกลอนประจำเดือน กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐
หัวข้อ : "พ่อแม่..รังแกฉัน?"
ประพันธ์โดย ดารกะ
เป็นลูกโทนคนเดียวที่เกี่ยวข้อง
ดุจโซ่คล้องครอบครัวหัวใจหลัก
ต่างพะนอพะเน้าเฝ้าฟูมฟัก
คำว่ารักเลอล้นท้นอุรา
คืนวันเวียนเปลี่ยนพ้นจนเติบใหญ่
ก้าวเข้าวัยแรกรุ่นดรุณกล้า
พ่อแม่เกื้อเอื้ออวยด้วยเงินตรา
จัดสรรหาเปรอปรนจนครบครัน
สิ่งอยากได้ต้องได้ไม่ลำบาก
แค่เอ่ยปากข้าวของก็กองนั่น
ใช้ชีวีมีสุขในทุกวัน
ช่วงผกผันวิถีชีวิตคน
อนิจจาฟ้าคงลงโทษแล้ว
พ่อแม่แก้วลับลาคาถนน
อุบัติเหตุเภทภัยมากรายยล
โดนรถชนดับอนาถขาด *โพธิ์,ไทร
ต้องเป็นลูกกำพร้าน้ำตาตก
เคยอ้อมอกโอบอุ้มจวบคุ้มใหญ่
บัดนี้เรือนเคว้งคว้างอ้างว้างใจ
จะหาใครแลเห็นและเอ็นดู
จ้องหยิบจับอับจนทนสะอื้น
จะหยัดยืนเยี่ยงไรให้อดสู
ชีวิตสิ้นที่พึ่งถึงเรียนรู้
ฝืนทนอยู่ต่อไปตายทั้งเป็น
ดารกะ
* ร่มโพธิ์,ร่มไทร
(เนื้อเรื่อง...จิตนาการเอาเอง)
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
รางวัลรองชนะเลิศ"อันดับที่ ๒ประกวดกลอนสุภาพ ประจำเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๐
หัวข้อ: “พ่อแม่..รังแกฉัน?”
ประพันธ์โดย: ไชยเชษฐ์
สำนวน ๑
กูเกรียนกร่างกร้าวกร้านเกินการกล่อม
อยากยิ่งใหญ่ยากยอมย่อมอย่าหยาม
กูแกร่งกล้ากว่าเก่าเก๋ากัดกราม
ใครแค้นเคืองคุกคามควรคร้ามครัน
กูก็เป็นของกูอยู่อย่างนี้
อยากลองดีจัดให้ใช่เย้ยหยัน
คารวะคาระวานจัดการมัน
เอากำลังห้ำหั่นกันสะใจ
กูมีพ่อมีแม่ก็แค่ชื่อ
บทบาทคือเลี้ยงมาหาเงินให้
บำรุงร่างบำเรอทรัพย์อย่างฉับไว
ศีลธรรมไม่กรอกหูของกูเลย
กูก็คล้ายผ้าขาวคราวแรกเกิด
กลับเตลิดเปื้อนเลอะเปรอะไปเฉย
พ่อพึมพำพร่ำบ่นจนคุ้นเคย
แม่เปรียบเปรยปูนาที่ขาเก
ยามยกย่ำย้ำย่างเยี่ยงอย่างแย่
ยากเกินแก้ให้ตรงคงเดินเป๋
ลอกเลียนแม่แลไว้ไม่โลเล
ลูกก็ยังโยเยเซมารู
ดีหรือชั่วผิดถูกลูกอย่างข้า
ใช้ปัญญาแยกแยะยังยากอยู่
ทั้งหมดเพราะพ่อแม่รังแกกู
เสี้ยมให้สู้ขึ้นเสียงเถียงกับมึง
ไชยเชษฐ์
✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿ ✿❀✿
