รัตติกาลมาเยือนเตือนอีกหน
มืดมัวหม่นม่านฟ้าพาไหวหวั่น
เหตุไฉนไยเล่าเหงาทุกวัน
จะมีไหมใครกันจะหันแล

ยามดึกดื่นเดือนดาวดูด้อยดับ
เคยระยับระยิบพร่างข้างไขแข
มาครานี้มัวหม่นโดนรังแก
หนาวเย็นแท้ซ้ำกายด้วยสายลม

 

อยู่ในบ้าน สำราญดี มิใช่หรือ
ออกมาถือ มือจับ บังคับร่ม
ค่ำคืนนี้ มีอะไร ให้น่าชม
ดูฝนพรม ลมฉิว ปลิวสุดทาง

กลับเข้าใน ใส่กลอน นอนเถิดนะ
อย่าลืมละ หับมิด ปิดหน้าต่าง
ดึงผ้านุ่ม หุ้มห่อ จ่อถึงคาง
อย่าไว้วาง หนาวสั่น อันตราย

อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ  ลืมตา ขึ้นมาก่อน
กินค่อยนอน พารา ยาปวดหาย
ใส่ปาก.ตาม น้ำด้วย ช่วยละลาย
นอนสบาย สุขสันต์ หลับฝันดี

เรื่องอดีต ขีดเส้น เป็นความหลัง
กรรมบดบัง คู่ข้าง ทางวิถี
ลองกราบกราน บานบุญ คุณยังมี
พบวันที่ เขาเยือน รักเหมือนเดิม

 

กำลังใจไต่ฟ้าฝ่าเมฆฝน
ข้ามฟากพ้นมาลุ้นเป็นทุนเสริม
ลบหนักหนาสาหัสจัดต่อเติม
แม้จะเริ่มกี่ครั้งหวังสู้ตาย

ขอปันใจใส่ฝันวันหม่นท้อ
มาเคลียคลอคู่พี่มิหนีหาย
อยู่เป็นเพื่อนเยือนขวัญวันเดียวดาย
มิแหนงหน่ายเหนื่อยจากจักอยู่เคียง

กำลังใจปลายฟ้ามาทายทัก
มอบความรักคลอใกล้ไร้สุ้มเสียง
ผ่านลมพลิ้วลิ่วร่ำม่านสำเนียง
สถิตเรียงจงสดับ...สัมผัสใจ

 

รีบเปิดเข้า เร้าจิต คิดถึงนัก
คนที่รัก หลับตื่น ดีขึ้นไหม
ที่ปวดหัว ตัวร้อน ผ่อนหรือไร
ออกบ้านไป ทำงาน ทานยายัง

ควรรักษา อาการ สมานปิด
หายสนิท เด็ดขาด ค่อยวาดหวัง
บริหาร งานมาก หลายหลากจัง
เพื่อนอยู่หลัง ทั้งปวง แสนห่วงเธอ