จากกลอนเศร้าเคล้าโศกโลกแทบสิ้น
สู่ไอกลิ่นธรรมาพาสร้างสรรค์
กลับเป็นกลอน..ป้อนความคิด..พินิจกัน
ความสำคัญ..อยู่ที่จิต..ยามพิศดู

ทั้งมุมมอง..สองสาม แลสี่ห้า
ล้วนมากค่าความหมายใช่เริดหรู
ประสบการณ์หว่านเมล็ดเคล็ดลับชู
จับมาปูเป็นอักษรสะท้อนใจ.

เพราะวังวนชีวิตนั้นติดบ่วง
จักลุล่วงด้วยธรรมะพาผ่องใส
ต่างชีพชนม์ดลจิตยามคิดไป
อยู่ที่ความกว้างใหญ่ภายในเรา

วงกลมของคนเรานั้นแตกต่าง
ที่คอยสร้างปิดตนคล้ายคนเหงา
โลกของฉันนั้นเป็นเช่นสีเทา
เจอทางเข้า..ไร้ทางออกนอกวงกลม.