ใช่หม้าย...ใช่หม้าย...

วิทยาเยี่ยมยุทธ์โชว์จุดเน้น
ตื่นตาเต้นเฟ้นชุดโชว์จุดขาย
กอปรสีสันยันเจิดแสงเพริศพราย
ร้องวิ๊ดว้ายขาเลาะแซะเซาะใจ

สวมสองท่อนผ่อนผ้าระย้าระยับ
แนบเนื้อจับทรวดทรงชวนหลงใหล
แหวกหลังหน้าอ้าออกภายนอกใน
เว้าแหว่งไหวสะโพกก้นโหนกนูน

ผมสยายชายตาท่าหวานเชื่อม
อกกระเพื่อมชูมือสะดือศูนย์
แข้งเรียวเลาเข่าขาดังการ์ตูน
ใกล้ไกลพู้นฮาเฮชิดเวที

ช่วงอดอยากปากหมองท้องไส้แห้ง
ล้าอ่อนแรงรันทดสิ้นสดศรี
นิ่งแช่เงียบเสียบเหงาเนานานปี
พอพบที่ม่วนงันก็บันเทิง

ไม่ถึงแก้แชเชือนเปลือยเรือนร่าง
ปกปิดบ้างเกรงชัดบัดเถลิง
สัมผัสศิลป์จินต์เกิดอย่าเปิดเปิง
รื่นสำเริงลืมแก่ชะแง้ตา

แอบส่องหนูดูเต้นเห็นใช่หม้าย
ขวยเขินอายใจเสียโดนเมียด่า
แสร้งฮึดฮัดขัดธัมไร้สัมมา
คุณลุงขาคิ้วดกตลกจัง

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ใช่หม้าย...ใช่หม้าย... (อ่าน 3907 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้