เห็นจันทร์เสี้ยว เหลียวมอง บนท้องฟ้า
ฤ คนบ้า เกิดคึก ปลุกฮึกเหิม
มาตัดแต่ง แหว่งเฉือน ไม่เหมือนเดิม
จากแรกเริ่ม เคยเต็ม เล็มจนเว้า

กลางไพรพฤกษ์ ดึกดื่น คืนสงัด
ตะคุ่มร่าง ว่างจัด นั่งขัดเข่า
เสียงหายใจ เฮือกถอน ร่ำกลอนเกลา
เปรียบประชด บรรเทา เหงาดวงแด

มองบุหลัน บั่นเสี้ยว เสียวสะท้าน
คงดวงมาน แห่งข้า ถ้าจะแย่
เศษธุลี ใครเล่า เขาจะแล
ให้ท้อแท้ ห่อเหี่ยว เปลี่ยววิญญาณ์

กี่ออดอ้อน กลอนกานท์ หวานวิโยค
มิสบโชค เจตจินต์ ถวิลหา
ไร้สตรี ตกหลุมพราน รานอุรา
เลยหันคว้า ล่ำบุรุษ สุดหล่อแทน...

Soul  ...ขออนุญาตเข้ามาเกรียนท่านพราน
หน่อยนะครับ(อดมิได้...แหะแหะ)
สบายดีนะครับ...ฝากความคิดถึง
ถึงสหายกระบี่กานท์ ด้วยนะครับ...

ป.ล. อ้าว...เพิ่งสังเกตเห็นเขียนว่า
"อย่าซ้ำเติม" คงไม่ทันแล้วนะครับ
ไว้จะแก้ตัวให้คราวหน้านะครับ...แหะแหะ

 

ไม่ดูเงาในกระโหลกชะโงกบ้าง
ทำเป็นเดินขาถ่างกางอกแอ่น
หางตาตกอกไหล่กายปอนแปน
ชิ...ช่างกล้ารำแพนแหงนมองเดือน

เก่งวาทะฉะฉานหวานแต่เปลือก
แก่หงำเหงือกแสร้งอำทำกลบเกลื่อน
พ่อพรานเฒ่าเจ้าเวทย์กิเลสเยือน
จะขอเตือน อยู่แก่ตายสบายกว่า..เยอะ

 

ขอจันทร์เสี้ยวเหลียวหัน...อย่าบั่นรัก
ขอนวลพักตร์คืนเพ็ญ...เดือนเด่นสรวง
ขอถนอมรักเคล้า...เนาแนบทรวง
ขออย่าลวงหลอกเกี้ยว...เพียงเสี้ยวใจ

ขอศศิธรทอ...ลออแสง
ขอร้อนแรงแห่งรัก...มิผลักไส
ขออย่าลบเลือนหาย...สลายไป
คงสว่างกลางใน...หัวใจเธอ

Soul ...มาแก้ตัวให้แล้วนะครับ...
หวังว่าจะได้ยลกลอนรักแทนกลอนอกหักนะครับ...
ส่วนสหายตะวันรอนรายนั้น เลิกหวังไปแล้วครับ...แห้วตลอด...หึหึ