ชาวสวน พ่อค้า ผู้กิน

เป็นเช่นนี้มีมาแต่คราไหน
ขายผลไปให้หลังเอาตังค์หมุน
เคลียร์หนี้สินกินกำเหลือทำทุน
ส่งเจ้าคุณ ธ.ก.ส. รอกู้เติม

บ้างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยมัวฟื้นตัวช้า
พักผ่อนห้าหกวันหันฮึกเหิม
ปรับสภาพต้นใบให้เหมือนเดิม
แร่ธาตุเสริมดินพร่องพืชต้องการ

รวมกลุ่มกะประดิษฐ์คิดปรุงแต่ง
ลองพลิกแพลงถนอมห้อมอาหาร
ตาก อบ รม บ่มยืดอายุนาน
แกะเปลือกคว้านจุซองกระป๋องภัณฑ์

จะขายสดขายแห้งหรือแปลงรูป
น่าจับจูบลูบไล้อยากใจสั่น
เป็นของฝากจากใครให้แก่กัน
เป็นของขวัญวันผูกปลูกไมตรี

หาพ้นเชื่อมเอื้อมมือคือพ่อค้า
จะปิดตราจางเค็มซดเต็มที่
ร่วมกำหนดกดเขกเลขทั้งปี
ล็อคบัญชีงบดุลย์ทุนกำไร

พ่อค้าทราบปริมาณการผลิต
ทราบชนิดมากขาดความเคลื่อนไหว
คุณภาพทราบแสดงแหล่งเกรดใด
กด(ราคา)ลำไยขื่นขมตรมน้ำตา

ลำไยซื้อจากชาวสวน รมกำมะถัน บวกกำไร
ขายส่งให้พ่อค้าปลายทางกรุงเทพๆ บวกกำไร
ขายให้พ่อค้าปลีกๆ บวกกำไร ขายให้ผู้ซื้อกิน
ด้วยเหตุฉะนี้แล ชาวสวนทำทั้งปีแทบไม่มีกำไร
พ่อค้าคนกลางกำหนดราคาได้กำไรเป็นรายวัน
ผู้ซื้อกินควักจ่ายราคาแพง เกรดAAมักส่งนอก

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชาวสวน พ่อค้า ผู้กิน (อ่าน 3803 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้