หยาดน้ำค้างพร่างหญ้าก็มาคลาย
ความรักวน​ เวียน​ ว่าย​เป็นเช่นนั้น
งามดอกไม้หลากสีทุกวี่วัน
แล้วก็ร่วงลงพลันสู่พรมดิน

สายลมความอาลัยไม่คืนกลับ
เสียงร่ำร้องยังสดับไม่เคยสิ้น
โอ้ความรักคือความร้าวหนาวธรณิน
หยดน้ำตาหลั่งรินเพื่อสิ่งใด

สิริวตี

รักมิเคยคู่ควรคะนึงหา
รักคือการร้างลาคราวันหม่น
รักที่แท้คือทุกข์ของทุกคน
รักอยู่บนพื้นฐานการไม่มี

พูดว่ารักล้านครั้งยังมอดดับ
จนใจจับจืดจางร้างหลีกหนี
ความรักคือสิ่งใดในชีวี
หรือรักแค่คำกวีที่พร่างพราว

สิริวตี