เคยพูดตรงโผงผางคอคางสั่น
ตะโกนลั่นเรียกพวกดังหนวกหู
ยกนิ้วชี้นี่นั่นมึงมันกู
เป็นที่รู้พรึบพรับยื่นจับมือ

รักษาสัตย์ศักดิ์ศรียิ่งชีวิต
สิ่งถูกผิดปากว่าประสาซื่อ
มิยอมล้มก้มโขกให้โลกลือ
คุณนี่คือสมบัติอัศวิน

เอาอกป้องผองภัยพิทักษ์ราช
ถูกเข่นฆาตปาดเถือหนังเนื้อสิ้น
ศัสตร์ศัตรูจู่โจมเลือดโลมริน
กอบทรายดินกลบหน้าข้ายอมพลี

มวลประโยชน์โกฏิกองต้องชาติก่อน
ดับทุกข์ร้อนพล่านพุ่งสุมกรุงศรี
กำจัดเรื่องเลวร้ายรานราวี
ยิ้มแย้มมีความสุขถ้วนทุกคน

ชูเพียงพอต่อยอดใหม่ถอดด้าม
ทั่วเขตคามสัมฤทธิ์ประสิทธิ์ผล
สร้างรายได้ให้เงินเจริญตน
พิชิตจนมั่นคงธำรงไทย

เลิกยืนตรงโผงผางคอคางอ่อน
เตร่ตะลอนนั่งรถเหนือจดใต้
ทำวันทยหัตย์สัมผัสไป
คนอะไรใจหนอเอ๋ยหล่อจัง

รพีกาญจน์