ทุกข์ถนัดรัดรุมกลุ้มในอก
แสนวิตกยามร้าวร้าวประจักษ์
ลานรำพึงคือลานโศกอับโชคนัก
ใจจะขาดราวสักพิษรักราน

น้ำใจคนลึกทั้งจะหยั่งถึง
ได้พิงพึ่งอุระก็ประหาร
ให้สุขกลายทุกข์มหันต์ท่านบันดาล
จะอีกกี่อนันต์กาลวารลบเลือน

หัวใจนี้ทั้งดวงจงล้วงควัก
อย่าช้าชักชิงชัง, เถิดนั่งเฉือน
ลับมีดคมกรีดซ้ำเพื่อย้ำเตือน
ให้หมดความคลั่งเคลื่อนแล้วเลือนคลาย

สิริวตี
 

แอบมาป่วนเปลี่ยนประเด็น​ แบร้ๆ​ นานๆจะมาสักทีนะปู่

ยอดเยี่ยมทุกสำนวนทุกๆบทครับ เขียนกันได้ดีมากๆครับทุกๆท่าน ขอร่วมสักบทสองบทนะครับ


เยื่อสัมพันธ์หั่นลบรักจบจาก
เจ้ากระชากฉีกจ้วงแหลกทรวงผลาญ
กรีดเฉือนเชือดเลือดนัยน์รินไหลนาน
เจ็บจุกอานอ่วมคล้ายเกือบตายแล้ว

 
ตกเบื้องบาททาสรักเจ้าผลักถอย
ต่ำคุณค่าควรคอยหรือกลอยแก้ว
"มือที่สาม" ข้ามเหลื่อมแย่งเอื้อมแวว
เพลงโศกแว่ววนซ้ำภาพตำตา ฯะ

กิติราช ทับทิม  
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตครับ ..เห็นตำตา จริงๆ

ได้เห็นรูปจูบแผ่นสุดแสนชื่น
ยามหลับตื่นเช้าเย็นอยากเห็นหน้า
น้องอยู่ไหนใจหายเห็นชายคา
เห็นซิ่นผ้าพาดตั่งก็ยังดี

 

ทุกคำความคราคิดคะนึงถึง
ผูกตราตรึงงดงามแม้ความหลัง
รักจะจางจากคู่หรืออยู่ยัง
ไม่พ่ายพังแม้กาลผันผ่านเลย

ถนอมถ้อยคำหวานของน้องเถิด
ที่มิอาจบังเกิดการเอื้อนเอ่ย
ในภาคหน้าอ่านดูรู้ไว้เลย
อาจมิเจอคนคุ้นเคยที่คร่ำครวญ

ฝากจุมพิตพิศวาส​ฝากประทับ
ฝากประดับยามใจ​ ราญ, ไห้หวน
ฝากสัมผัส​ ขวยเขินคล้ายเชิญชวน
ฝากทุกความแปลกป่วนอย่าด่วนลืม

สิริวตี