น้องมิรู้เรื่องใดในบทนี้
แต่อยากให้คุณพี่อย่าไปสน
จะแวดวงหมู่ใดย่อมได้ยล
ความมืดมนหม่นหมองของหัวใจ

กลอนเป็นเพียงภาษาเพื่อสื่อถ้อย
หวังเรียงร้อยรวมคำนำสมัย
ตามจริตของตน...ด้นความนัย
ล้วนฉาบไว้ให้เห็นเช่นลวงตา

หากผู้นั้นกำลังจะพลั้งผิด
ได้โปรดคิดให้อภัยในวันหน้า
สักวันหนึ่งบทกวีจักนำพา
ให้ผู้นั้นกลับมา..สู่ทางเดิม

พิกุลขอให้ทุกอย่าง ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ คุณเนิน จำราย
ด้วยความเป็นห่วงจากใจจริงค่ะ 

พวกพี่นั้นปล่อยวางแลอย่างง่าย
โกรธแทบตายวายจบไม่หนวกหู
ทำกันได้ไงอ่ะ...น่าเชิดชู
หากเป็นหนู..ตบคว่ำ..ไปนานนม

มิใช่โหดอะไรมิได้คิด
แต่มิชอบใกล้ชิดพวกใจขม
ต่อหน้าอย่างลับหลังมาลูบคม
มาลอยลมต่อหน้า...ขอสักที...

คนโตๆกันแล้วนี่ หักห้ามใจกันดีจังเลยนะคะ....อยากทำได้มั่งจัง 
อย่าโกรธหนู หนูยังเด็ก