เช่า 
ได้เวลาเก้าโมงโจงขึ้นหิ้ง
เขามาทิ้งเมื่อวานกาลตอนสาย
เกิดมาแล้วจำที่ต้องพลีกาย
ต้องให้ชายเชยชมเที่ยวดมดอม
ชนบางคนเช่ามาเวลาสั้น
ยังแบ่งปันยัดเยียดเบียดกันหอม
เอาสายตาจับจ้องต้องยินยอม
เปิดเผยตอนร่วมห้องกันสองคน
เฝ้าเล้าโลมสองมือถือโอบกอด
ตาส่องสอดดูทั่วรัวหลายหน
ฉันยินดีที่เขาเฝ้าเปรอปน
แล้วต้องพ้นจากลามาแดนเดิม
อยู่บนหิ้งห้องกระจกที่รกหมด
มีกำหนดมากมายวางขายเสริม
หรือมีเช่ากำหนดจดเพิ่มเติม
ถ้าอยู่เกินเจรจาเงินตราพลัน
อยู่นี่มานานปีป่นปี้หมด
มิกำสรดหรอกหนาชีวาฝัน
เพราะว่าใช่เป็นคนชนสำคัญ
อันตัวฉันหนังสือเช่าคงเข้าใจ
“มันแกว”
๓๐ มี.ค.๖๑
