ดอกพิกุลร่วงหล้า
ผิแม้นว่าอารมณ์หลาย
ฤาจะหาหนทางอันบ่ดาย
จึ่งสลายในโทษโสตกระทำ

อันผู้หนึ่งคนึงหาอยู่เป็นนิจ
จักว่าผิดฤาถูกบ่รู้ซ้ำ
ควรบ่ควรอยู่ที่การกระทำ
ใช่ถลำตามใจในสันดาน

แม้นร้อนรุ่มดั่งไฟสุมอยู่ในอก
ก็จักวกปกปิดฤทธิความหวาน
หวานเพียงครู่รู้ขมนั้นนมนาน
ดุจไฟผลาญพลันสว่างเพลางนึง.