สมการรัก

ของหนักเบาเราแยกบ่าแบกหาม
ดุ่มเดินตามยามย่อชะลอหลัง
ผ่านคูคลองร่องน้ำลำผุพัง
เผลอเซซังถั่งหน้าคว้าดุนดัน

หายเหน็ดเหนื่อยเมื่อยมุดยอบหยุดพัก
ลุกตั้งหลักชักเชิญเดินผลุนผลัน
แบ่งหอบหิ้วนิ้วสอดส่ายช่างมัน
ก่อนตะวันวาววับจับนภา

ถึงเพิงสวนซวนลดปลดปลงหาบ
ปาดเหงื่ออาบคราบไคลเยิ้มใบหน้า
หายใจโล่งโพรงดังดัดหลังชา
ควักผืนผ้าซับพัดสะบัดวี

จับคนโทถือจอกเอียงถอกน้ำ
มือขวาคลำฉ่ำเย็นยื่นให้พี่
บรรจงหยิบจิบกลืนชื่นฤดี
พรักพร้อมมีมีดขวานจอบงานลุย

ขุดขุมกว้างวางกล้าหญ้ารองก้น
ถมรอบต้นป่นดินอินทรีย์ยุ่ย
แกลบดำเถ้าเข้าส่วนช่วยร่วนซุย
คือยอดปุ๋ยเปี่ยมสารอาหารคุณ

สบสายตาพร่าพรายสายตาสบ
หนุนนำพบพลอดพร่ำนำพบหนุน
บุญกอปรก่อช่อชอบกอปรก่อบุญ
รักเจือจุนครุ่นเคื้อเจือจุนรัก

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สมการรัก (อ่าน 3140 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้