วันไหนมีไข้รุมเหมือนคลุ้มคลั่ง
จะคาดหวังใครแลมีแน่หรือ
ตอนแข็งแรงเห็นค่าพาล่ำลือ
หมดแรงหรือเมินหนีทุกที่กัน

อยู่เดียวดายผิดหวังเอวังเอ๋ย
ไม่เสบยไข้นานกาลเหหัน
มองเห็นว่าเป็นคนมิสำคัญ
เมื่อไหร่ฉันจากลาน่ายินดี

มีครอบครัวยากจนทนอยู่เดียว
เขาไปเที่ยวสนุกแสนสุขี
ช่วยทำงานบอกออกไปไม่เข้าที
น้ำตานี่ไหลนองต้องเอกา

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๒๒ พ.ค.๖๑