"เจ้าจันทร์"

ยังละเมอเพ้อพร่ำลำนำเพรียก
เป็นเสียงเรียกมารั้งคืนฝั่งฝัน
ที่โพ้นภพซบเซาใต้เงาจันทร์
เพียงรำพันรำพึงคะนึงครวญ

อยากจะถามความในหัวใจเจ้า
จักหมองเศร้าโศกซ้ำแต่กำสรวล
ฤาปล่อยพราก จาก จบ มิทบทวน
จึงเรรวนลืมวันเคยสัญญา

ไหนบอกแม้ห่างไกลมิได้เห็น
ทุกเช้าเย็นเฝ้าคอยละห้อยหา
มิทันไรเหินห่างหลบร้างรา
ทิ้งร่องรอยเสน่หาค้างคาใจ

ปลายคิมหันต์ผันผ่านพรากหวานชื่น
ฟ้าสะอื้นครืนครั่นภพสั่นไหว
พิรุณร่ำคร่ำครวญหวนอาลัย
ต่างฤาในทรวงอกวิตกตรม

หากว่าฟ้าฟากโน้นอีกโพ้นภพ
ได้บรรสบเสียงสะอื้นอันขื่นขม
โปรดรับรู้ปรารถนาในอารมณ์
ที่เกินข่มหรือขับให้ดับลง

ผ่านลมร้อนผ่อนแล้งทุกแห่งที่
แต่อกพี่ร้อนรุมแต่ลุ่มหลง
หรือถึงคราวชีวิตต้องปลิดปลง
เกินดำรงตนอยู่สู้ชะตา

โอ้ต้นรักไยเจ้ายังเฉาอยู่
แม้ฝนหลั่งพรั่งพรูลงสู่หล้า
ก็ยังคงแห้งโหยเหี่ยวโรยรา
เหมือนหนึ่งว่าเตรียมพร้อมจักยอมตาย

คงรอคอยหยาดพจน์สักหยดหนึ่ง
ซึมซ่านซึ้งแทรกโศกวิโยคหาย
ก่อนอกที่แล้งร้างจักวางวาย
ยังคงหมายมาดสมรจักย้อนมอง

ม่านเมฆครึ้มทึมเทาช่างเศร้าสร้อย
ศศิลอยเร้นหนแสนหม่นหมอง
ฤาสิ้นแล้วแสงฝันทอดครรลอง
จึงลอยล่องหลีกฟ้าให้อาวรณ์

เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่
เผยวาทีร้อยลักษณ์ทุกอักษร
ประจุด้วยความรักทุกวรรคตอน
เพื่อลดทอนแรงเค้นมิเว้นวัน

เจ้าเอยรู้หรือไม่ดวงใจพี่
มิหมายมีเดือนเพ็ญเด่นสวรรค์
แต่หมายมีเพียงเจ้า นะ "เจ้าจันทร์"
ที่จะเคียงข้างกันจวบวันตาย


มนต์คำ (ไพร..)

บุหลันแดนดิน

ไกลสุดฟากฝั่งโพ้น........โพยมพราย
พบแต่ความเดียวดาย.....เปลี่ยวร้าง
เดือนลอยเด่นดาวราย.....ดารดาษ
หากแต่อกอ้างว้าง..........ห่างเจ้าจันทร์ฉาย

จึงมืดมนหม่นแม้............คืนเพ็ญ
สุดข่มร้อนให้เย็น............ฉ่ำได้
คอยโสมส่องเรืองเป็น.........ดวงก่ำ
ประดับกลางทรวงให้........สว่างล้ำค้ำขวัญ

เพื่อดับเพลิงคุไหม้............ในทรวง
แสงเยือกเย็นแห่งดวง........ศศิล้อม
หากยลพจน์ร่ายทวง.........ความสู่
วานอย่าลอยดวงอ้อม.......แอบเร้นหลืบสวรรค์

ข้าฯกรองคำประพันธ์กำนัลฝาก
กลั่นมาจากแรงฤทธิ์ความคิดถึง
รวมด้วยความเสน่หาอันตราตรึง
แห่งก้นบึ้งดวงใจสื่อให้รู้

ว่าแม้ทั่วแผ่นดินทุกถิ่นที่
พบนารีมากนามก็งามอยู่
แต่มิหมายใครอื่นมาชื่นชู
สองตานี้พิศดูเจ้าผู้เดียว

จึงสำทับขับขานบรรสานสร้อย
ส่งมาร้อยรวบดึงคล้องขึงเหนี่ยว
ภพนี้มิได้หมายจะคลายเกลียว
หรือแลเหลียวผู้ใดครองใจเลย

ข้าฯฟั่นสายใยสวาทบ่วงบาศนี้
เป็นไมตรีถักทอ ออเจ้าเอ๋ย
ด้วยความรักงดงามต่อทรามเชย
ขอจงอย่าเมินเฉย ช่วยเผยนัย

จักตอบถ้อยร้อยต่อ ฤาขอตัด
ก็จงชัดเจนจิตคิดไฉน
อย่าเก็บงำวาจาค้างคาใจ
จนพะวงสงสัยเช่นไรกัน

ด้วยว่าพร้อมยอมพลีแล้วชีวิต
แม้มิคิดหลอมรวมร้อยร่วมฝัน
ก็ให้อกแตกตายวอดวายพลัน
ดีกว่าต้องไหวหวั่นทุกวันคืน

คล้อยค่ำแล้วดาวดับเดือนอับแสง
ลอยแอบแฝงนภางค์ไปทางอื่น
อกใจเอยหม่นช้ำทนกล้ำกลืน
แม้ดึกดื่นตื่นตาผวาคอย

เจ้าเอยหลงดงใจของใครเล่า
ทิ้งพี่ให้ใฝ่เฝ้าอย่างเหงาหงอย
ความคิดถึงฟุ้งฟ่องจนล่องลอย
ห่วงละห้อยคอยหาพะว้าพะวง

หมายร่วมเรียงเคียงใจกระไรหนอ
เฝ้าสานทอวจนะแจงประสงค์
มิได้เคยแฝงเลศเจตจำนง
เปิดเผยอย่างซื่อตรงด้วยปลงใจ

สาวบ้านสวนทวนความเถิดยามนี้
มิหมายมีจันทราที่ฟ้าไหน
เพียงบุหลันแดนดินในถิ่นไพร
ที่หมายใจผูกพันนิรันดร

มนต์คำ (ไพร..)
ที่มา
http://pagysunthon.blogspot.com/