เดิมอาศัยในโพรงอุโมงค์ป่า
จากมารดาคลอดครรภ์เมื่อวันก่อน
โตผลพอกหกเหินตามเนินดอน
แอบซุกซ่อนพุ่มไม้ใกล้ขอนเครือ

กระดิกหูชูหางพลางส่ายหัว
มองกราดทั่วโดดปุบตะครุบเหยื่อ
แดงดิบกินดิ้นด่าวเลือดคาวเจือ
ไม่หลงเหลือล้มหายตายเพราะยา

ทั้งนกหนูหมู่แมงแมลงไต่
มนุษย์ใช้สารสีเคมีฆ่า
ทึบรกชัฎตัดโปร่งโล่งสุดตา
ที่สัมมาหากินสิ้นหมดทาง

เผือดซูบซีดอิดโรยระโหยหิว
ท้องไส้กิ่วกระตุกเห็นดูกข้าง
ดำมอหม่นขนเหี้ยนเกรียนเทาจาง
ใบหูหางลงหลุบหุบตัวรอ

ผ่ายผอมโซเซซวนทรงทรุดล้ม
จับให้นมลูบหัวคลายกลัวหงอ
อาบชำระสะอาดเอี่ยมลออ
กินจนพอข้าวสุกคลุกปลาทู

หลังอาศัยในบ้านเล่นลานหญ้า
เป็นขวัญตาพิเศษแมวเพศผู้
หลายวันเงียบเลียบเลาะเสาะหาดู
ติดหนุ่มอยู่หนใดไม่เจอมัน

รพีกาญจน์

ยังติดชู้คู่เชยมิเอ่ยถาม
อดก็ตามร่วมรักสมัครสอง
ช่วงวัยรักยังคึกมิตรึกตรอง
ยังใฝ่ปองเฝ้าอยู่มิรู้คลาย

จงทำใจเหมียวน้อยไม่คอยแล้ว
ลิงได้แก้วทิ้งไปใจสลาย
แมวเร่รอนจะตะลอนไปจนตาย
น่าเสียดายจากมาเพื่อหาแฟน

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๒๔ มิ.ย.๖๑