มันมิใช่อาหารทานแก้หิว
ยาไส้กิ่วท้องอิ่มมือทิ่มสั่ง
กระทืบเท้าถมึงด่าปึงปัง
ขุดโคตรงั่งดังวัวชั่วเช่นควาย

มันมิใช่สูบท่อจากบ่อสาว
เปิดก๊อกวาล์วน้ำดื่มลืมกระหาย
อิจฉาโกรธโอดโอยวุ่นโวยวาย
หยิบลับร้ายจุดโจมโหมประจาน

มันมิใช่อากาศลมพาดพุ่ง
สูดสู่ถุงตุงปอดตลอดผ่าน
คอยบีฑาอาฆาตฟาดกบาล
สบสังหารถึงทรุดหยุดชะลอ

ใช่อาหารทานเคี้ยวเดี๋ยวกลืนเข้า
คายกากเก่าเน่าเหม็นเข็นลงบ่อ
ใช่แดงดำน้ำดีสีลออ
เหลวลื่นคอจ่อนิ่งทิ้งช่องเบา

ใช่ดังพาอากาศขาดเพียงครู่
อัดแน่นอยู่ภายในไม่ออกเข้า
แค่นาทีมีสิทธิ์ชีวิตเรา
เดินทางเฝ้าสุวรรณพบทั่นยม

เมื่อชะตาปรากฎลาภยศศักดิ์
ถึงที่พักควรวางอย่างเหมาะสม
หากยึดติดคิดต่อก่ออารมณ์
คงตรอมตรมมีใครครองได้ยาว

รพีกาญจน์