ที่สิบสองสิงหาต่างพาแม่
หมั่นดูแลต้อนรับนับไม่ถ้วน
ผู้ปกครองของใครไม่ได้ทวน
เดี๋ยวค่อยหวนให้อยู่ดูห้องเรียน

กิจกรรมสถานศึกษาพาคึกคัก
เขาก็มักจัดกันมันปวดเศียร
หนึ่งสัปดาห์หยุดงานอ่านพากเพียร
เริ่มจัดเวียนงานวันแม่ดูแลกัน

ถึงวันแม่แลมาน่าหดหู่
ต่างแลดูโอบกอดได้ปลอบขวัญ
คนมีแม่มาด้วยช่วยสุขพลัน
ส่วนแม่ฉันลาลับไม่กลับมา

ต้องยืนแอบแนบเสาเอารั้วกั้น
ช่างเป็นวันปวดเร้าสุดเศร้าหนา
ต้องเอาครูเป็นแม่แลน้ำตา
ต้องไหลมาช้ำใจในรอบปี

หยุดทำร้ายจิตใจได้ไหมหนอ
วันที่รอช้ำใจใช่สุขี
คนได้แม่มาร่วมรวมโชคดี
คนไม่มีแม่มาอยากลาไป

วอนนโยบายภาครัฐที่จัดนั้น
ดูตัวฉันทีโศกเห็นเป็นไฉน
อีกมากมายอายอยู่คู่เมืองไทย
จะเป็นไรมิกราบแม่แค่วันเดียว

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๑๐ ส.ค.๖๑