วันอำลาใกล้แล้วมิแคล้วหนา
วันที่มาเฝ้าบ้านงานหยุดไหว
หกสิบปีลาแล้วแจวจากไป
แต่สายใยยังผูกปลูกสัมพันธ์

ร่วมจัดงานมุทิตาพาจิตหาย
ตั้งแต่บ่ายร่วมด้วยช่วยตัวฉัน
ยึ่งซาบซึ้งตรึงจิตที่คิดกัน
ทุกคืนวันคงห่วงหาวันลาจร

ลูกหญิงชายน้องน้อยคอยคิดถึง
แสนสุดซึ้งเวียนมาพาคำสอน
มอบน้องน้องลูกลูกปลูกคำวอน
เสียสะท้อนจากประชาพาเป็นครู

หมั่นกอบกิจคิดทำนำคำสอน
เหมือนกับตอนอยู่ร่วมรวมใจสู้
ต่อนี้ไปห่างไกลได้แค่ดู
แค่รับรู้หมดหน้าที่มาชี้นำ

งานเกษียณอำลาจากน้องพี่
หัวโขนมีทิ้งไปให้นึกขำ
ช่วงชีวิตร่วมคิดกิจเคยทำ
จะจดจำสิ่งดีที่ผ่านมา

ยามคิดถึงใฝ่หาจะมาพบ
แต่จะครบทุกวันนั้นมิหา
คงได้ท่องเที่ยวไปในโลกา
วันนี้ลาแต่มิจากพรากจากกัน

มนตรี  ประทุม
“มันแกว”
๑๘ ก.ย.๖๑