ทั้งคุณ Soul Searcher และ คุณ Pikulkaew เขียนได้ไพเราะ
ได้รสความเศร้าเหงา ในโวหารยิ่งครับ..สวัสดียามเที่ยงนะครับ
 
เพลงรักแว่วแผ่วลม.ย้ำขมขื่น
ผสมเสียง สะอื้น.กล้ำกลืนซ่อน
เปลแขวนไหวไกวเบา.ภาพเก่าตอน-
นั่งซบพิงภาพย้อน.ออดอ้อนกัน
 
กลับมายืนชื้นนัยน์.น้ำไหลกลบ
เสียงสวดศพโสตแว่ว.ใจแป้วหัน
หากย้อนบทลดตึง.หยุดดึงดัน
ทั้งเธอฉันฉากท้าย.มิตายลา

 
กิติราช ทับทิม(แมนยุ)
๑ ตุลาคม ๒๕๖๑

อธิษฐานสวดมนต์ดลใจถึง
เธอผู้เคยซาบซึ้ง..ใฝ่เฝ้าหา
จึง พุทธัง อะระหัง สัมมา ฯ
ก่อนนิทราขอจันทน์เธอฝันดี

น้ำค้างพราวพรมชื้นสะอื้นแล้ว
ห้วงอารมณ์นัยแนวหัวใจที่
พะวงเพียงครวญเพ้อละเมอธีร์
บทกวีจำเพาะหรือเจาะจง

เคยจำนรรจ์สรรค์สางร่วมทางใช้
หล่อหลอมรวมดวงใจมิติดหลง
เฝ้าพะนอปลุกขวัญผู้จำนงค์
เลื่อมลายลงบ่มเพาะวิเคราะห์กัน

เธอห่างหายคล้ายว่าบอกลาเศร้า
ระหว่างเราคงแคร์ได้แค่ฝัน
ยืนระยะทำใจ..เพียงใดนั้น
เรามิใช่คนสำคัญ..เสมอจินต์

ณัฐสุรางค์ เจ้าค่ะ
Inspired by Natural  Love  Angel  Nattsurange
1/10/2018

 

​เมื่อความเหงาแผ่สุมปกคลุมทั่ว
เหลือเพียงแต่เงาตัว..หัวใจติด
อันจังหวะชะตา..เนรมิตร
อาจลิขิตให้เรานั้นเฝ้ารับ
​
ไม่มีใครเป็นได้ดั่งนางเอก
แม้นพระเอกก็ไม่มี หัวใจจับ
​ทุกแห่งหนผู้คนสู้บังขับ
จิตระงับเพียงแค่...แผ่ไมตรี

จากหัวใจคนเหงาที่เศร้าส้อย
ถึงอย่างน้อยสาธยาย..รำบายสี
บันอักษรกลอนหลั่งน้ำตามี
ร้อยหวังดีอ่านปลุกจึงสุขวาง

โอ้ความเหงาใครวอนรื้อถอนหนอ
หัวใจท้อออกเดินเหมือนเมินหมาง
รับอารมณ์ตรมเศร้าสลับจาง
ระบาย(อา)รมณ์ร่วมทาง...อักษรา
 

ขอขอบคุณพี่ลุงโชล  พี่แมนยู  พี่Pikulkaew และทุกท่านนะคะ
ที่คอยบรรจงลงบทร้อยกรอง ให้น้องๆ ได้ศึกษา
หลากหลายอารมณ์ ..
อ่านแล้วตามอารมณ์ได้เลยอ่ะค่า
สมเป็นสำนัก "อารมณ์กลอน" นะคะ
ด้วยความเคารพ
ณัฐสุรางค์ ไม่หนีไปไหน
แต่ ยังมิใคร่มี  "แรงบรรดาลใจ" ในการเริ่มกระทู้ใหม่ๆ  
มีแต่ "ใจบรรดาลแรง" ที่จะร่วมรังสรรค์บทร้อยกรองของพี่พี่นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ

ณัฐสุรางค์ เจ้าค่ะ
Inspired by Natural  Love  Angel  Nattsurange
3/10/2018



 

เสมือนหนึ่งนักเดินทางย่างเข้าบ้าน
หลายคืนวันพ้นผ่านการเอื้อนเอ่ย
ยังคงอยู่ทุกหนคนคุ้นเคย
และคนเอยคนเพียรคิดเขียนความ

มีคืนเหงาคืนหม่นท้นรู้สึก
มีทุกห้วงสำนึกในคำถาม
มีทุกทุกความคิดคอยติดดตาม
มีทุกยามทุกเมื่อทุกเยื่อใย

เรื่องบางเรื่องอยากเขียนเป็นกวี
เรื่องหลายเรื่องดีดีขัดเกลาใหม่
เรื่องบางเรื่องแจ่มกระจ่างเพราะบางใจ
เรื่องบางเรื่องบางใครยังจดจำ

เราเริ่มเขียนสิ่งนี้เพราะมีสุข
เราเขียนถ้อยความทุกข์ให้คนขำ
เราเขียนรอยยิ้มเปื้อนลบเงื่อนงำ
บ้างเขียนคำย้ำความตามอารมณ์

เถอะน้ำตาของท่านอย่ารินไหล
จะเขียนกลอนปลอบใจไปกอดห่ม
อันร่างกายไม่อำนวยเดี๋ยวม้วยตรม
มาปะสักคารมคงสมจินต์

สิริวตี
 
หวัดดีค่าเจ้าของกระทู้​ลุง​soul อยู่นานนะเนี่ย​แต่ที่แน่ๆ​ยังเหมือนเดิม​อิๆๆ​ ช่วงนี้ว่างเลยแวะมาทักทาย​คร้าาาา

ปล.​1 ชอบประโยคนี้ของลุง​Soul
"อยู่กับความเปลี่ยวเหงา สีเทาหม่น
ที่ท่วมท้นดวงแด ดั่งแพ้เพิ่ม"
อ่านแล้วได้อารมณ์ดีค่ะ
ปล.2  หลานจะไม่เกรียนแล้วนะ​ คริๆๆ​ เดี๋ยวจะหาว่าเปลี่ยนไป

 :30:

อ่านบทกลอนของแต่ละท่านแล้วขอชื่นชม
แต่งได้เพราะพริ้งทุกท่านทุกสำนวนเลยเจ้าค่ะ

------------------------


ค่ำคืนเหงาเงาใครในใจฉัน
เพ้อรำพันรำพึงคะนึงหา
แอบชม้อยชม้ายรอบชายตา
ในเวลาพบพักตร์สลักจินต์

แม้หนาวลมห่มนวมไว้สวมกอด
มิวายมอดหนาวหนักจักถวิล
หนาวรุนแรงแฝงตัวกลัวชีวิน
จะด่าวดิ้นสิ้นชีพช่างตีบตัน


คิดถึงคำหว่านหวานสะท้านลึก
ยิ่งตกดึกมองดาวร้าวไหวหวั่น
สะอื้นอ้อนร้อนรนหม่นจาบัลย์
ย่างเหมันต์ปวดแปลบแทบขาดใจ


อันราตรีมีจันทร์พลันแสงส่อง
แอบเมียงมองอิจฉาอุราไหว
ฟ้าคู่จันทร์แต่ฉันนั้นคู่ใคร
สายลมไกวคู่สนโอนเอนเอียง

อยู่กับความทึมเทาเคล้าสีโศก
อยู่บนโลกเดียวดายคล้ายหลบเลี่ยง
อยู่กับแสงริบหรี่มีก็เพียง
กลอนกานท์เคียงเสมอเผลอซึมเซา

วิริน
๙/๑๐/๖๑