กลอนดอกสร้อย  หิ่งห้อย

หิ่งเอ๋ยหิ่งห้อย
พราวแสงพร้อยเคียงคู่ลำพูพร่าง
ล่องเรือตามน้ำปริ่มแลริมทาง
แสงสว่างข้างคลองนี้ต้องใจ

งามอย่างเป็นปรัชญาแห่งมิตรมิ่ง
อยู่ร่วมโลกพึ่งพิงอิงอาศัย
เหมือนหิ่งห้อยลำพูดูกระไร
ต่างเสริมให้ชวนฝันด้วยกันเอย

...........................

เปลวเพลิง

กลอนดอกสร้อย  หงุดหงิด

หงุดเอ๋ยหงุดหงิด
จากน้อยนิดติดต่อเป็นข้อใหญ่
อารมณ์หมองครองร่างกระด้างใจ
หงุดหงิดไปอะไรที่ดีขึ้นมา

อารมณ์ขุ่นและไฟในใจคุ
มันระอุร้อนรนจนเจียนบ้า
เย็นไว้ซีเพื่อร้อนผ่อนแล้วซา
ย่อมดีกว่าหงุดหงิดนะมิตรเอย

...............................

เปลวเพลิง

 

เปลวเอ๋ยเปลวเทียน
คอยปราบเตียนความเขลาเชาวน์สดใส
เร่งแผ่กว้างจบสิ้นทั่วดินไทย
สว่างเมื่อไรไทยจัดพัฒนา

ด้วยสติปัญญาค่ามหันต์
คอยตัดปั่นมลทินสิ้นตัณหา
หากแผ่นดินสิ้นบาปคราบมารยา
คอยเปิดฟ้าสว่างใสในใจฅน

ศีลธรรมกลับคืนตื่นไสว
ความเป็นไทเที่ยงธรรมนำอีกหน
คุณธรรมค้ำจุนหนุนเหล่าชน
เป็นมรรคผลดำเนินชีวีมีสุขเอย

ประทีป  วัฒนสิทธิ์
12 ธันวาคม 2556

 

กลอนดอกสร้อย  ร่วมแรงแสงฉาย

อย่าเอ๋ยอย่ากลัว
เพลิงมิยั่วเผาไหม้ใครหรอกหนา
"หิ่งห้อย" สร้างสีแสงแจรงฟ้า
เพลิงก็จ้าแจ่มใจไม่จืดจาง

ทั้ง "เปลวเพลิง" และแสงแห่ง "หิ่งห้อย"
คือแสงน้อยที่จะแรงเรืองแสงสว่าง
ส่องอักษรกลอน-มิตรทุกทิศทาง
จนพราวพร่างด้วยแสงแห่งเราเอย

.........................................

เปลวเพลิง

 


 

กลอนดอกสร้อย  ไฟฝัน

ไฟเอ๋ยไฟฝัน
เพิ่มแรงกลั่นอุ่นกายให้หายหนาว
ทั้งเป็นแสงส่องค้นหนสกาว
นำเท้าก้าวตามฝันไปทันใด

ฉันและเธอล้วนผู้ที่มีความฝัน
ก็จงหมั่นย่างก้าวเท้ายิ่งใหญ่
อุ่นแรงกลั่นด้วยความงามแห่งไฟ
เราถึงชัยที่หมายแท้แน่นอนเอย

..........................................

เปลวเพลิง

หิ่งเอ๋ยหิ่งห้อย
เผลอตัวม่อยหลับไปกลางไพสณฑ์
ลืมตาพบ"หมู'ป่า "เปลวเพลิง"รน
ร้อนสุดทนก้นเราดั่งเผาไฟ

เร่งบินวนฉวัดเฉวียนเขียนคัดแคะ
นั่งเกาะแกะ ก๊อกก๊อกตอกตัวใส่
กอถึงฮอพอจำ อำเอาไอ
กดส่งไปให้"เพลิง"พุ่ง ลุง"หมู" เอย


 

กลอนดอกสร้อย  เก้าอี้

เก้าเอ๋ยเก้าอี้
ไม่ย่างก้าวแต่ฉะนี้ก็มีขา
อยู่แน่วนิ่งให้ผ่อนหย่อนกายา
เพื่อผู้จรผ่านมามิล้านัก

คนดีกว่าเข้าอี้เพราะมีขา
ให้ย่างก้าวทายท้าฝ่าอุปสรรค
ถึงบางคราวก้าว ทรุด หยุดชะงัก
ทางยาวจักสั้นเพราะมีก้าวนี้เอย

....................................

เปลวเพลิง

ดูเอ๋ย ดูด้อย
เจ้าหิ่งห้อย น้อยแสง แฝงบินหวน
ยามดึกดื่น เดียวดาย ใจรัญจวน
ลมแปรปรวน รวนเร เห่ไม้ไกว

เดือนเด่นโด่ง โยงดาว พราวระย้า
แลขอบฟ้า แวววาว พราวไสว
หิ่งห้อยนั้น หลั่นแสง หมดแรงใจ
จำลาไกล เกาะลำพู รอคู่เอย

หิ่งห้อย