ความเอ๋ยความดัน
เยี่ยมเยียนฉันเมื่อปีท้ายสี่สอง
เดี๋ยวอยู่คงลงต่ำสูงลำพอง
จำเป็นต้องพึ่งหมอขอเยียวยา

หากหนักหัวตัวร้อนนอนไม่หลับ
งานจ่อจับมากมายกายผวา
ปวดดูกเดือกเหงือกฟันความดันมา
หลายเพลาให้หลังยั้งแต่งเอย

 

รพีกาญจน์

ปอเอ๋ยปอสี่
รุ่นเรานี่บอกนะไม่ประสา
เรื่องรักใคร่ให้งงคงปูปลา
อาจแก้ผ้าโดดน้ำในลำคลอง
ถึงปอเจ็ดเข็ดอายสุดขายหน้า
ปอ.จอ.ดอ.ถ่อมาพาสยอง
นั่งร้องห่มตรมใจเป็นก่ายกอง
แม่นั่งมองหัวเราะเพราะเชย...เอย

 

จั่นเอ๋ยจั่นเจา
ชอบหาเหารึไงมาใส่หัว
มาไล่เฉาะเจ๊าะแจ๊ะแวะเนียนัว
เดี๊ยะจะรัวด้วยหมัดอัดพุงกาง
เค้าหมายถึงแต่ก่อนตอนนั้นว้อย
มิใช่ฝอยเรื่องจริงของหญิงหยาง
พูดเพ้อเจ้อเป้อป้าน่าเสยคาง
เดี๊ยะปั๊ดขว้างด้วยสากปากพังเอย

 

 

ลบเอ๋ยลบเหลี่ยม
เรานั้นหญิงยอดเยี่ยมเปี่ยมราศี
แสนสุภาพหยาบคายไม่เคยมี
ลูกผู้ดีเก่าชัวร์ในรั้ววัง
จึงขอบอก"จั่นเจา"เข้าใจหน่อย
พูดเรียบร้อยสุขุมนุ่มนวลมั่ง
เรื่องใส่ร้ายระงับจงยับยั้ง
คราวต่อไปไม่ฟัง...หลังมือเอย

หญิงหย่าย

 

สนุกเอ๋ยสนุกจริง
"ดิษ" เที่ยววิ่งวุ่นว้าจ้าละหวั่น
นั่งชะม้อยลอยหน้า ตาเป็นมัน
ดูเค้าลั่นพิฆาตตะวาดสาดกระเด็น
เห็นคู่นี่ที่ไหนมีนับยก
แมวหลวงถก 'อองดินซ้ำนำให้เห็น
สาดกันไปสาดกันมาอย่างที่เป็น
ไม่มีเว้น หัวปีครบ ลูกดกเอย

  เค้าคนกลาง ไม่เข้าข้างใคร อุ๊บ... 

ขบเอ๋ยขบขัน
สนุกกันหยิกหยอกด้วยดอกสร้อย
เราคนขรึมเคยแต่ฟังนั่งตาลอย
เศร้าเหงาหงอยมลายมาหายไป

เพราะได้อ่านสำนวนล้วนสนุก
คลายความทุกข์อ้างว้างสร้างสดใส
พบคนคอเดียวกันฉันถูกใจ
ช่วยทำให้อารมณ์ดีทุกทีเอย

ไชยเชษฐ์

ระเอ๋ยระวัง
ร่างกายอย่าพลาดพลั้งสังเกตหน่อย
เรื่องความดันเยี่ยมเยียนเวียนมิน้อย
ระบบน้ำและเลือดค่อยควรตรวจตรา
เกิดวิงเวียนอย่างไรให้พบหมอ
มิรีรอควรไปให้รักษา
งานมากมายมิปลื้มลืมกินยา
สามเวลาทุกวันฉันห่วงเอย

สิริวตี

พูดเอ๋ยพูดเพราะ
วางคำเหมาะเคารพควรคบหา
เริ่มทีแรกแตกต่างทางวาจา
เรียกดินขา....ที่รัก...สวย...หนักใจ

ต่อมาเริ่มเติมแต่งคำแกล้งพูด
งามชะลูด...เชียวน้อง...หวังครองใกล้
ดี..ดักดาน...เหลือทน...คนอะไร
เราพูดใหม่...ตามเห็น...คำเย็นเอย