แว๊บมาขำคร้าบบบบบ 55

หัวหน้าสาวดาวนั้นขยันมั่ว
มโนนัวคงแค้นวางแผนเฉือน
มิเคยพบจบเจอะ..เฮ่อ..เลอะเลือน
ล้วนคลาดเคลื่อนเรื่องผิดทุกทิศทาง

อันตังนิงติงนังน่ะครั้งก่อน
เปิบยาซ่อนยามโยงแบบโฉงฉาง
มายักแย้แก้หมดเปลี่ยนบทวาง
เลยตาค้าง..อิหยังวะ..นี่อะไร

ความจริงนางสร้างกรรมทำยามเฒ่า
มาล่อเม่าจับแพะชนแกะใหม่
ลิเกงงหลงโรงมั่วโยงใย
หัวหน้าใหญ่..เล่นงี้..ป้ายสีเกิน

เราหายลับกลับบ้านมานานโข
ไทยแลนด์ยูโน่ว์?..รู้เนาะ..หนีเหาะเหิน
ห่างมิน้อยปอตเปตแลนด์แดนเผชิญ
คิดว่าเดิน..แบบไปกลับ..หรือครับยาย


เล่นงี้...ได้เหรอ ?  งงในงง 55

Jannjao

หัวหน้าสาวดาวจั่วแจงมั่วใหญ่
บอกอยู่ไทยแถเถือดจนเลือดซิป
นั่งลงครับนับหนึ่งให้ถึงสิบ
ตาปริบปริบ..งงเซ่อ..จริงเหรอยาย

แล้วแต่เถอะเกรอะกรังเรื่องยังเศร้า
ฉากตอนเก่า..ที่รื้อหาพบยาหาย
นั่งสมาธิสมาดล่องถึงห้องชาย
หรือง่ายง่าย..ตอบสั้น..นอนฝันเอา

ผสมทั่วมั่ววนกรรมคนอ่าน
เป็นนิทานแต่งหลงอยู่ดงเขา
ฮอร์โมนขาดพลาดพลั้ง..หรือนั่งเมา
ฟังที่เล่า..ปวดศรีษะ..เลยล่ะยาย


555 ยายเนาะทำไปได้

Jannjao

อันยามเฒ่าเปล่าดอยคนปอตเปต
ขะแมร์ประเทศ..ไยบินล่อง..เราร้องโอ๋ย
หัวหน้าแปร์แถไถไม่ราโรย
เธอเองขโมย...ยานี้...ก็ที่ขะแมร์

ช่างเอาเถอะเกรอะกรังก็ยังเถียง
จนคอเอียงขึ้นเอ็นความเห็นแม่
เก่งแถเถือเมื่อไหร่หนอเลิกงอแง
ชนะแพ้ต้องยอมรับสิครับคุณ


ต้องมีสปิริตครับ 55

Jannjao

 
ก็เอาเถอะอยากซ้ำตามใจพี่
ก็เหนื่อยนี่ต้องสู้ทั้งบู๊บุ๋น
ความช้ำชอกกรอกหูอยู่เป็นทุน
ให้คุกรุ่นรำคาญนั้นเสียจัง

ชอบใส่ร้ายให้เราเฝ้ายัดเยียด
ทุกกระเบียดแถไถใส่ความคลั่ง
คิดจะโยนให้ยามเพราะความชัง
ก็ทุกครั้งทุกเรื่องก็เคืองนา

ยกบ้านให้ไปละขอลาออก
ใจถลอกชอกช้ำคำคนบ้า
ยัดเงือกหนุ่มแทนยามเฒ่าจะเข้ามา
เสียเวลากับจั่นเฒ่าฉันเศร้าใจ

เก็บกวาดบ้านดูแลแทนแปร์ด้วย
แล้วก็ช่วยเดินบอร์ดหยอดกลอนใหม่
อย่าลืมนะเข้าทุกวันกวดขันไป
สมาชิกหน้าใสไปเทคแคร์

เก็บกระเป๋าสองใบใส่เสื้อผ้า
เดินก้มหน้าตอบไลน์ไม่แยแส
ไวอากร้าของพี่ชายฉันไม่แล
คนอย่างแปร์เฟี้ยวเองได้ไม่จำเป็น


Msp.


 

โอ้ละหนอ...คนดี...พี่ยังห่วง
สุดาดวง..รานรุกต้องทุกข์เข็ญ
ความโกรธคอยลอยเกลื่อนแม่เดือนเพ็ญ
ใจเย็นเย็น...ที่รันทด...แค่บทกวี

เรื่องเรียงร้อยช้อยชดสมบทบาท
ไยอนาจอับอายจนหน่ายหนี
เล่นละครย้อนยอกล่อหลอกมี
สนุกที่คนอ่านสราญรมย์

มาฝากบ้านชานเรือนเสมือนจาก
ไยคิดมากดวงชื่นพาลขื่นขม
ปล่อยเซ้งต่อพ่อจะขายสลายเป็นลม
หอบเงินห่ม..หลบหนี...ล้างหนี้เลย


ฝากบ้านกับเรา... เราขายแน่ 55

Jannjao

"เขียนถึง"เห็น..เป็นร่ายจ่ายตลาด
คำซัดสาดยาวหลาดั่งผ้าผืน
หวานเป็นลมขมหาคือยา..กลืน
อย่าสะอื้นคลุ้มคลั่งแค้นฝังใจ

พี่แถลงแจงจดทุกบทเขียน
แซวเนียนเนียนสมมุติเป็นจุดใหญ่
ต้องหาช่องจำเพาะเจาะลงไป
หักล้างให้อ่อนล้าลดลาลง

อันยามเฒ่าเต่านาสารพัด
เงือกสุดจัดนึกคิดประดิษฐ์ส่ง
ให้เข้าสิงจริงแนบแบบงงงง
จะถากพงเตียนป่าต้องกล้าฟัน

คืองานเพียรเขียนให้สมใจฝาก
มุกหลายหลากจัดครบแนวขบขัน
ตอบจริตจิตชื่นเริงรื่นกัน
คงสุขสันต์อ่านชอบคำตอบใจ

หลายปีผ่านนานนับลองกลับอ่าน
จะเบิกบานอดีตก่อนมันย้อนได้
เคยตำหนิติเตียนว่าเกรียนไป
จะเปลี่ยนใหม่คิดถึงรำพึงพัน

บทสรุปสุดท้ายหายใจอิ่ม
ยิ้มยิ้มยิ้มเถิดแม่อย่าแปรผัน
อ่านละครสอนจิตคิดให้ทัน
ชีวิตนั้นจริงแท้...ไม่แน่นอน


สุขสนุกสนาน ดีที่สุดจ้า  ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต

Jannjao

อย่าถือสาน้องสาวดาวคนนี้
ทุกพจีบทเขียนเพียรอักษร
ล้วนแต่สร้างลีลาประสากลอน
อรชรเอ็นดูอยู่พี่ชาย

จะเทียวแถแง่งอนด้วยอ้อนพี่
สามารถมีชื่นชมเหมาะสมหลาย
ทุกตำนานละครกลอนมากมาย
คือนิยายของใจในวันวาน

มีแต่เสียงหัวเราะตอนเคาะแป้น
หาใช่แค้นจริงแท้มีแต่หวาน
ความจริงโลกกว้างใหญ่ใช่นิทาน
มีตำนานบทเก่าดาวไม่ลืม


Msp.

สนุกค่ะ พร้อมฟาดบทต่อไปเสมอค่า