ภารกิจพิชิตอ้อย

.................


ขอบคุณท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ภาพประกอบ

เจอแต่"คนบ้ากลอน"หลอนเต็มบอร์ด
กึ๋นหนูจอดมอดม้วยป่วยสมอง
ขอเวลานั่งลงก๊งยาดอง
แล้วจะย่องลองใหม่ในทันที



เดี๋ยวมาต่อจ้ะ จองพื้นที่ไวัก่อนค่ะ แป๊บนะแป๊บ แป๊บยาวนิดนุง   

๐ เอาสาโทมาเพิ่มเติมให้น้อง
จะได้ถองจนล้ามิกล้าหนี
รอเธอหลับอีกนิดฤทธิ์ดีกรี
"พิณนรี"เสร็จข้า...คนบ้าเอย ฯะ

 

ตะวัน

(ลืมนึกไปว่า จะเป็นการตัดหน้าคุณดาวจริงๆหรือเปล่า หากเป็นเช่นนั้นขออภัยด้วยนะครับ...ตะวัน)

สวัสดีศิษย์ศิลาที่น่ารัก
ลิขิตทักอักษรกลอนสยาม
ห่างเพราะงานมันรุมสุมนงราม
บ่ตายตามงานจบจึ่งพบพา

ด้วยแนวนี้มิใหม่แนวไหนดอก
เนื้อในนอกบอกหวานซ่านหนักหนา
แท้คือใดช่างมันนั่นลีลา
เป็นมายาตีบทจดให้ทัน

เรื่องพราวพร่างนางฟ้าอย่ายกย่อง
เดี๋ยวฟ้าร้องฟ้ององค์อินทร์ถิ่นสวรรค์
เขาจะตามกลับฟ้าอาจจาบัลย์
มิเห็นกันอีกนาจะเศร้าใจ

(วางถุงกาว ไปกินยาแป๊บ)

 
อ้าววววว....พี่ดาววว โหหหแซงรุยยยฮ่าๆ
ต่ายวางเลยดีกว่า..บทแรกเขียนดีอ่ะ ฮ่าๆ
ไม่แก้สัมผัสล่ะนะพี่จ๋า อิอิ/
 

 

อันอ้อยตาลหวานลิ้น..แต่หมิ่นซาก
เคี้ยวไม่นานคายกากหมดปากเฉย
เปรียบชายชาญหวานล้ำถ้อยคำเคย
กาลล่วงเลยย่อมหายสลายคำ

พูดลอยลอยอ้อยตาลขับขานเล่น
ดูเหมือนเช่นพูดไปให้ถลำ
แค่ร้อยเรียงเคียงพจน์มิจดจำ
แนมเหน็บซ้ำช้ำจินต์ประทินรอย

หากแม้นเห็นมิจริงอย่าพิงพัก
ด้วยตระหนักต้นแก่อย่าแลสอย
แค่ตาลเกิดพนาแนวป่าดอย
มิใช่อ้อยพันธ์หวานน้ำตาลปรุง

มิได้มีค่าจินต์เรียกสินสอด
อย่ามากอดเสียดสีทำตีขลุง
มิได้งามพร่างพราวดั่งสาวกรุง
แต่คาวคลุ้งแลกเงินเพลิดเพลินกาย

เห็นอ้อยตาลหวานอิงเป็นสิ่งของ
หว่านคำถองเงินถือแลกซื้อขาย
มิดูถูกเงินล้าน จากขานชาย
หากมิตายหาไปคงได้เอง

หรือมองหญิงนั้นเป็นเช่นสินค้า
ถึงได้มาทับถมคำข่มเหง
แม้นเป็นอ้อยแก่ซังอาจวังเวง
ขออย่าเบ่งคำถ้อย มันน้อยใจ

พิณจันทร์
๙ มีนาคม ๒๕๕๙
 

กิ้วๆๆ อย่าๆ ฮ่าๆ พิณจันทร์น้องพี่ดาว มีทางออกเสมอ ฮ่าๆ
เห็นไหมๆ วันนี้ ตะวันยังดับเพราะจันทร์เล้ยยย ฮิ้วววว..ฮ่าๆ

หลับตั้งแต่จอกแรกแทรกคอหอย
นอนรอคอยตะวันนานแล้วเหวย
เธอคงพับหลับแล้วฉันแห้วเลย
โดนหลอกแล้วอย่างเคย..เห้ยยยย ลาที



 

เปล่าค่า  คนตัดหน้าน่ะ ข้างบนนู้นนนน   
กดส่งพร้อมกันอีก บทเดียวเกือบหาย 


 

 

พี่ดาว...ต่ายถามตรงๆหน้าบ้านนี่ล่ะ ตะวันรอนคือใผ๋?
หากต่ายจับได้นะ ต่ายจะเขียนกลอนกัดไม่ปล่อยเลย ฮ่าๆ
คุ้นๆสำนวนนะ แต่นึกไม่ออก แต่เริ่มมีเค้าลางล่ะ
อุยยยย บ่นดังไปหน่อย อิอิ
 

ทั้งมอมเหล้าเป่ายาหลับตาเขียน
หลับให้เนียนเถิดหนาลับตาหนี
หากแม้นหลับสนิท ปิดตาดี
พิณจันทร์มีไม้ตายดับชายลวง

จะลับคมมีดพร้านำมาบั่น
สิ่งตะวัน เขาปองเป็นของหวง
จะสับสับ...ให้ป่นมิสนทวง
ขวดเหล้าดวงใจตะวันห่ำหันเลย

 

ฮ่าๆเอิ๊กกกกกกกๆ ฮิ้ววววว

๐ ตะวันมีดวงเดียวเฉลียวเถิด
ใช่เตลิดแตกกอขอเปิดเผย
หากมิคิดสงสัยคือใครเอย
จะเสบยกลั่นศิลป์จินตนา ฯะ

 

ตะวัน

๐ หนึ่ง-สอง-สาม ตามอ่านกานท์ลิขิต
มีเผลอผิดติดหล่มอยู่ปมไหน
กวาดสายตาหาเหตุอาเพศภัย
โอ้..นั่นไงช่วงท้ายตายแน่เทียว!

มิขอแก้ตัวดอกบอกนงนุช
คำเอ่ยผุดหลุดล้ำทำหวาดเสียว
พร้อมยืดอก ยกให้ ลงไม้เรียว
"แก่"คำเดียวภินท์พังทั้งสำนวน

มุกอ้อยแก่แลเผินอาจเมินผ่าน
แต่หากอ่านเจาะลึกสำนึกหวน
แสลงจิตนิตยาอุรารวน
มิทบทวนครวญครบจบตำนาน

แก่เพียงตาลหาใช่ทรามวัยหง่อม
มาลีหอมยังกรุ่นละมุนหวาน
อิ่มกมลยลโฉมประโลมมาน
แต่บทกานท์เคยอ้อนจะป้อนใคร

เรื่องเงินทองของหมั้นมันสมมุติ
มิเทียบนุชสุดหวงกว่าปวงไหน
มธุรสหยดหวานสักปานใด
ฤาเปรียบใจหวานรัก..ภักดิ์จีรัง

มองไร่อ้อยน้อยใจอาลัยหา
น้องไม่มาเสียแล้วคงแคล้วหวัง
โอ้ดวงใจดวงจันทร์วันพ่ายพัง
น้ำตาหลั่งสุดท้าย...หมายลาเธอ ฯะ

   

ตะวัน

ตะวันก็ดับเพราะจันทร์จริงๆ พรึ่บบ...

 
 
ตะวันสิ้น พบปะ เพราะสุริยคราส
มิบังอาจก้าวล้ำนำเสนอ
ด้วยเคารพถ้อยศิลป์กวินเจอ
อาจพรั้งเผลอผูกเรื่องก็เนื่องงาน

จะอำลาจินต์น้องถูกต้องหรือ
พี่วางใจใส่มือ ระบือขาน
คำสัญญามั่นหมายจากชายชาญ
คล้องบทกานท์ถ้อยศิลป์จินตนา

น้องมิยอมปล่อยมือเพราะดื้อรั้น
คำสั่งหันกลับคืน อย่าฝืนหนา
หากมิกลับลับไปจากไกลตา
จะพริกฟื้นพสุธาตามหาเลย

 

พอแล้วค่ะ ขึ้นเรื่องใหม่เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ สนุกสนานนะคะ
เคารพค่ะ...ต่ายจ้า