ผมเมียงมองจ้องพลันหวั่นวิตก
เรื่องโกหกหมดสิ้นเกือบกินแห้ว
คุยโขมงโฉงเฉงนักเลงแนว
กลายเป็นแมวตัวสั่นเกรงมันกิน

ฟังดำริพี่ศิลาหาตรงแจ้ง
ยังคลางแคลงผูกพ่วงความลวงสิ้น
จริงผมหนี..สิงโตล่า..ทรุดคาดิน
เหตุถวิล..อยากเล่นเนื้อ…ในเมื่อวาน

ผมพูดหยอกสิงโตแป๊ะ..แขวะดินศรี
หมั่นไส้ที่..อวดขน…หมูบนผ่าน
สิงโตวัดอัดตรงในกรงนาน
มือดีหาญยุยั่วปล่อยตัวมัน

สิงโตทะนงคงกล้าดุบ้าบิ่น
ทะยานกินหมายผมตรมตัวสั่น
วิ่งกระเซอะกระเซิงกระเจิงพลัน
ล้ม..ลงนั่น…ตายละหว่า…จ้องฆ่าแกง

มองตาเหลือบเกือบสายปรายตาเข่น
ขยะเด่นถังหลบ…ดั่งพบแสง
ยกกำบังนั่งติดชิดกำแพง
สิงโตแรง..ร้องเฮือก..ตาเหลือกมอง

มันเดินอาดมาดเท่เร่มาใกล้
กระโดดใส่ฟันขย้ำกระหน่ำสอง
โชคดีมากปากจับงับถังกอง
หัวติดร้อง..ดังลั่น…ขาดันดิน

ก็แบบนี้แหละหนาคนน่ารัก
โชคสมัครเข้าข้างมิสร่างสิ้น
ก่อนจำจากฝากถีบแล้วรีบบิน
กระดอนดิ้นสิงโตบ้า…ลูกป้าเอง

ป้าไหนหว่า  ป้าห้อย  ป้าดิน  หรือ ป้าศิ   คนในคนหนึ่งนี่แหละ หนอย ….ปล่อยสิงโตมากัดเรา  5555


 

 


หนอยมาเรียกกันป้าว่าเข้านั่น
จ้องหยามหยันไถแถแหมน่าเฉ่ง
เพียรแสร้งเสริมเติมคำทำเลบง
เริงละเลงลดเลี้ยวเซี้ยวเกินใคร

"จั่นเจา"เจ้าเจ่าจ่อจ้อจ๊าวเจี๊ยว
สาดสื่อเสียวเสียดแสงแสร้งสาวไส้
เปะปะป่ายป้ายแป้งแปลงเปรอะไป
เชิงชายใช้ช่ำชองช่างเชี่ยวชาญ

ล.อ.ด


 

ดำเดี่ยวเดาดีดดิ้นดินโดนด่า
เริงลีลาร่ำไรไล่ลูกหลาน
นั่งนัวเนียนิ่งนั้นนั่นเนานาน
โวยวอนวานว้าวุ่นวุ้นวังเวง

แหม..เล่นอ้อนกลอนพราวเป็นราวเกี่ยว
อักษรเดียวในวรรคหนัก..ชิเป๊ง
ลองแบบนั้นมันส์แบบนี้พี่คิดเอง
หรือ…นั่งเพ่งหาจ้อง…หมดช่องไป  555



ต้องออกทางฝ้าแล้วมั๊ง...พี่

 

 

รู้สึกเหงาเสาร์นี้ฤดีแปลก
ค้นสิ่งแทรกหว่างทรวงล่วงรู้ไม่
หันเหลียวมองกระจกอุ้ย..ตกใจ
เฮ้ย..ทำไมผมเรามีสีขาวแซม

มิน่านั่น"จั่นเจา"เรียกเราพี่
เอาละซีเกาหัวกลัวไม่แจ่ม
ว่าแล้วใจไม่ยอมจะพลอมแพลม
หมายเติมแต้มย้อมผมให้สมนึก

ละกระจกตกลงปลงแล้วเปลี่ยน
รีบเร่งเวียนวิ่งตรงลงจากตึก
กระปุกยาคว้าป้ายใจระทึก
ไหงเป็นปึกดำปิ๊ดโอ๊ย..หยิบผิดทา

ดู๊สิดูใครกันทำฉันพลาด
หนอยบังอาจเปลี่ยนได้ไม่ปรึกษา
ครีมขัดรองเท้านี่ที่หยิบมา
ชะใครหว่าให้รู้เถอะจะเจอะดี

ละอองดิน

 

 


บ่นว่าแก่แหมปากเอ่ยถากถม
ก็แค่ผมละหนอไม่วอรี่
อย่างอื่นเจ๋งเปล่งปลั่งยังมากมี
ทั่วกายีหลายอย่างช่างน่าดู

ผิวพรรณเผือดเลือดแล่นออกแทนสี(สีแทน)
ฟันหลายซี่เหลืองทองมองงามหรู
ยิ้มแก้มย้วยสวยมากปากชมพู
รวมทั้งหูอีกหนอกก็ยังตึง

ละอองดิน

 

สิ่งควรเชิดเลิศหรูเคียงคู่ใกล้
คือหัวใจซื่อตรงมั่นคงหนึ่ง
ป้องปันปลูกถูกผิดสะกิดดึง
พี่น้องพึงซูฮกยกนิ้วเชียร์

อันหน้าที่…แอดมิน…ดินทำเยี่ยม
กฎเกณฑ์เปี่ยมสุขล้น…ไร้ผลเสีย
มิใช่ตบหัวหลัง…ค่อยนั่งเคลียร์
ที่ชมเนี่ย…( กลั้น ..เอ๊ย..)  ตั้ง..ใจบอก…มิหลอกลวง


 

 



ใจเราเต้นตึ๊กตั๊กชักประหม่า
เป็นจังหวะสามช่าทุกท่าท่วง
มันโยกโยนโผนผกคล้ายอกกลวง
โอ้โอ๋ดวงใจนั่นมันเป็นไร

จึงโดดลงตรงคลองลอยล่องน้ำ
โผผุดดำแหวกว่ายหวีดว้ายใหญ่
แม่ตะโกนด่าปาวโอ๊ย...ลูกสาวใคร
ฉาน...ดีใจ น่ะแม่จ๋า...."คนบ้า"ชม

ละอองดิน

 

บ้าหลายหลากมากแปลกแยกไม่ถูก
บ้างบ้าปลูกโน่นนั่นเพื่อกันข่ม
บ้างบ้าหมอดูไปก่อนใจตรม
บ้างบ้างม..รื้อค้นเลขปนเป

แต่เพื่อนดินหินเทาบ้าเอาหน้า
ใครยอมา…เธอจ้อง…..แอบร้อง..เย้
พวกชอบลม..ผสมอวย…ด้วยคำเท
เรียกยี่เก..แบบป้า….คนบ้าชม

 

 

ครึ้มสลัวมัวเทา เช้าอาทิตย์
ท้องฟ้าปิด เมฆสะพรั่งพร้อมถั่งถม
สะบัดพราวกราวกรูดูสิลม
ใจเกินข่มเต้นตึ๊กนึกหวาดกลัว

ต้นไม้ใหญ่ไกวกวัดตวัดแกว่ง
ฝนสาดแรงซู่ซ่าดั่งฟ้ารั่ว
โหมกระหน่ำหนักหนาจนฟ้ามัว
ทนกอดตัวหนาวสั่นสะท้านกาย

นี่คือลมอะไรนะใจข้อง
พอสอดส่องรู้นั่น"จั่นเจา"ร่าย
ฝากคิดถึงบึ่งมากับพระพาย
รู้ความหมายตามเจตน์ต้นเหตุนี้

ละอองดิน

 

อ๋อ..นั่นลมห่มแค้น..แผนชำระ
รอวันฉะเฉ่งรับล้างปรับหนี้
ลมพระเพลิงเริงเย้าเราก็มี
พัดมาทีอ่อนย้วยระทวยลง

แสนคิดถึงคะนึงกลิ่นของดินมั่น
โทรทุกวันครวญหาพาไหลหลง
ยี่สุ่นมิเอา…เก่ามั๊ง…ลิงกังปลง
ยื่นหยิบส่ง…คืนให้…..(แหม)….ของใช้ดี

 ทำไมไม่เอา

 

เพราะพจน์ชายหลายลิ้นจึงสิ้นเชื่อ
มากคำเฝือหลายมานมารศรี
ทั้งดินดาวดวงจันทร์อันท่านมี
ลิงจึงหนีด้วยช้ำมิคร่ำครวญ

สิริวตี
 

แซวเล่นเน้อลุงจั่น เรียกลุงหรือตาดีคะ
 

เพราะหมดจิตหมดใจในพี่แล้ว
มีลุงแก้วเป็นบุญหนุนรักษา
รักอบอุ่นกรุ่นไอให้ศรัทธา
คงมากค่ากว่ามณีที่งดงาม

เพราะพี่มีคนจิ้นกวินท์คู่
น้องจึงรู้ตรองไตร่ไร้คำถาม
ลุงของน้องมอบสลักรักทุกยาม
คงต่อตามเติมจิตมิบิดเบือน

สิริวตี