แด่คนที่ฉันนั้นเคยรัก
แด่คนเคยภักดีคิดถึง
แด่คนเคยไหววาบซาบซึ้ง
แด่เธอผู้หนึ่งเคยตรึงตรา

Soul เบื่อกลอนหวานแล้วมาแนวอกหักดีกว่า

 

ร้องไห้น้ำพจน์หยดเป็นเลือด
เพราะถูกเชือนเชือดเสียยิ่งกว่า
เพราะคนชื่อ"จั่น""ตะวัน"ลา
แล้วใครจะมาช่วยปลอบโยน

 

ท่ามกลางฟ้าสกาวดวงดาวหลาก
ริมน้ำนาควิญญาณสาวคราวคิดถึง
ปากรำพันฝันเฟื่องเรื่องติดตรึง
เฝ้ารำพึงกล่อมลูกรักผูกพัน
ณ.วันนี้ปีกลายพี่ย้ายจาก
กรรมจำพรากรันทดสุดอดกลั้น
พี่มากขา..อยู่ไหนไม่เห็นพลัน
น้ำตาฉัน..หลั่งรด..หยาดหยดคลอง

 

จากบันทึก...เรื่องราวที่กล่าวขาน
เป็นตำนานความหลังหนังสยอง
ครั้งเด็กอยู่ดูจนขนลุกพอง
นั่งตรงร่องกระดานพานระแวง

ใจปอดปอดกอดกลมข่มหน้าเชิด
โทรทัศน์เปิดอกหวั่นสั่นขาแข้ง
ฮิตที่สุดยุคนั้นฉันมิแย้ง
ตกค่ำแลงรีบจองจ้องหน้าจอ

 

กลัวนะ..แต่อยากดู

เสาร์อาทิตย์ติดเรือนมิเยือนบอร์ด
คงจะกอดเมียอ้อนนอนหัวร่อ
เดินเที่ยวห้างสั่งติมยิ้มเคลียคลอ
นั่งพะนอมิห่างจึงร้างกลอน

 

 เหมือนเช่นเก่าเสาร์เช้าเงียบเซาซบ
เพิ่งค้นพบเรื่องจริงซะยิ่งกว่า
มีครอบครัวนัวเนียเพลียชีวา
หมดปัญหา  ครองตนโสดโค..สบาย

 

แล้วชี้นิ้วสั่งการเรื่องงานซัก
งานบ้านพี่เป็นหลักซักจนสาย
บ่นจะโดนจานโปรยอย่าโวยวาย
ถูบ้านนี้แสนง่ายทำให้เร็ว

สิริวตี
 

อยู่เป็นโสดนั่งเหงาคอยเกาครก
ไร้คู่ชกกอดหมอนนอนตื่นสาย
หากมีคู่ตื่นเต้นมิเว้นวาย
คอยหลบซ้ายขวาที...ที่จานบิน

Soul ...นี่เรื่องมโนล้วนๆ มิมีข้อเท็จจริง
แต่ประการใด...หึหึ

 

วางสนุ๊กซุกซ่อนความร้อนร้าย
แม้นมุ่งหมายชายเผลอเป็นเจอเด็ด
เล่น"แม่เอ็ว"ชอกช้ำน้ำตาเล็ด
ต้องแก้เผ็ดเปลี่ยนแถ...ยัย"แม่มด"

Soul  ...เจอแม่"เอ็ว" ไปไม่ถูกเลยต้องแถ...แหะแหะ

 

ไอกระแด๊กกระด๊อกเกือบน็อคเอ๊า
แต่วันเสาร์ผ่านมาแรงล้าโหย
คออักเสบแสบจังนั่งอิดโรย
มองฝนโปรยเรื่อยเปื่อยเมื่อยเนื้อตัว