สวัสดีค่ะ คุณรการตติ

ดวงดนูผู้น้อยด้อยสีแสง
เถิดช่วยแต่งตามแต้มแซมไสว
ประกายดาวพราวพริ้งยิ่งพิไล
ค้อมเคียงใจเจิดจรัส...รัตติกาล

♫♫♫

หญิง

 

ราตรีนั้นสั้นนักเพียงพักผ่อน
ใกล้หลับนอนสิบนิ้วพนมก้มกราบบ้าน
รำลึก พ่อ แม่ ครูอาจารย์
ลองเปิดอ่าน "ทิศหก" นรกกลัว

        เนิน จำราย

ราตรีที่ผ่านมาน้องว้าเหว่
เดินโซเซซมซานพานเวียนหัว
ขึ้นไปนั่งแนบเสาดูดาวงัว
แล้วเผลอตัวผล็อยหลับนอนกับยุง

ดิน

 

วันวันงานมากมายเหนื่อยหน่ายแท้
แอบหลับต้องตายแน่เมื่องานยุ่ง
คืนนี้จะรีบไปมุดในมุ้ง
ใส่ผ้าถุงแล้วนอนตอนค่ำเอย

สิริวตี

ทำไมมันจบแบบนี้ได้อ่าาาา​ มะได้ตั้งใจน้าาา
 

เช้าฝนตกรถติดชีวิตเพริศ-
แพร้วบรรเจิดชาวเมืองเรืองสวรรค์
ทิพย์วิมานสุขแสนแดนท่อตัน
น้ำมิทันท่วมหนอ(แค่)...รอระบาย

Soul ...โดนแม่บ้านวางสนุ๊กซะแล้ว
ตอนแรกลงท้าย”...หลับไปใต้แสงจันทร์”อยู่ดีดี
ไหงมาลงท้าย”...หลับนอนกับยุง” ไปได้..หึหึ
(ขอไม่ต่อสัมผัสใครทั้งนั้นนะครับ
เพราะแต่งไว้แต่เมื่อวานตอนติดอยู่บนถนน
ครึ่งค่อนวันแต่ยังไม่ได้วาง
แถมมีมือดีวางกลอนตัดหน้าอีก)

 

 โดนจิกเบย...?  


ต้องทำใจบ้างนะอย่าถือโทษ
ทำกริ้วโกรธขอดค่อนพ่องอนง่าย
เดี๋ยวต้องหามความดันอันตราย
ดู๊!!นั่นตากระหาย...หมายอมจันทร์

ดินจ้า

เอ้า!! เอาสระอันมาคืนให้แล้วรีบมารับเร้ว

เอ่อ....ยอมรับแม่บ้านอยู่ในวัยแปรปรวนอ่ะจ่ะ

จับตัวจันทร์พลันห่อลงหม้อแล้ว
สีสดแววหายวับเขนขยับสั่น
ดิ้นดุกดิกพลิกตัวยิ่งพัวพัน
ราหูอั้นเป็นนานปล่อยผ่านเลย

เนิน จำราย