อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑


...“ประชาธิปไตย”ไทยจะก้าวไกล.....ก็ด้วยใจประชาชน
อำนาจเผด็จการดล......................ฤ เกิดผล? บ่ได้เลย

...คือคน สิศักดิ์ศรี.......................ริย่ำยีมิอาจเฉย
กล่าวก้องประกาศเย้ย...................จะทวงสิทธิ(สิด-ทิ)ข้าคืน

เชื่อ หวัง รัก (อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑)

....จงเชื่อ กระทำดี.......มิหน่ายหนี ผจญพาล
สวดร่ำ มุมั่นขาน...........พระภูบาล ประทานชัย

....ความหวัง พลังล้ำ......สิคอยค้ำ ระทมใจ
"ผู้ทุกข์"! จะรับใช้.........มิเฉไฉ เพราะรอบุญ

....แท้รัก ไสวยิ่ง............อภัยจริง ธ เกื้อหนุน
เมตตา สิกองทุน............จะค้ำจุน ลุเมืองแมน

....สังคม ยุแบ่งแยก..........มิช้าแตก ผุพังภินท์
มั่นมุ่ง มุอาจิณ.................อุเบกขา สะบั้น"กู"

....เที่ยงธรรม สิสูควร........มิเรรวน ระลึกรู้
"ตัวตน" ตริตรองดู............อนิจแน่ ละวางเทอญ

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....ตื่นเถิด สิเปิดตา...............แหละปัญญา ตระหนักรู้
เสียงบ่น ระงมหู....................ระทมทุก-ข(ะ)ทั่วแดน

....พวกพาล พละรวม.............ลุใส่สวม "สุชน"แคว้น
อ้างสิท-ธิปรับแกน................ประเสริฐแสน จะต้องฟัง

....ขัดขืน ฤ! บังอาจ..............บ๊ะ เก่งกาจ จะจับขัง
เหวยเหวย ประหลาดจัง...........กะลาขัง อ๊ะ ไหวฤๅ

....หนุ่มสาว สิห้าวหาญ..........ขจัดพาล 'ณิธานถือ
รับใช้ ประชาคือ....................พระธรรมรัก พิทักษ์ชน

เมตตา (อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑)

...เมตตา มิเลือกข้าง..........ฤ อวดอ้าง อ๊ะ"คนดี"
แท้คือ สมัครพลี................ผลิอารี และแบ่งปัน

...เพื่อผอง มนุษย์พ้น.........ละวังวน กิเลสผัน
อดทน มุมาดมั่น................สิสร้างสัน- ติดำรง

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

...หวัง หวังพลังใจ..........สิส่งให้มิเหหัน
หวังเยาวชนนั้น..............ตระหนักพลันลุจิตพลี

...ผองเธอกระจ่างจง.......มุมั่นคงกระทำดี
ผู้ทุกข(ะ)มากมี..............มิรู้ที่จะพึ่งใคร

...แดนดินอธรรมทั่ว........บ่เกรงกลัวนรกใด
ชาวชนก็หลับใหล...........ละรู้ภัยผจญเลย

...จึงเธอมุเมตตา..............และปัญญาประจักษ์เผย
หลายสิ่งมิคุ้นเคย...........ริเรียนรู้ลุเพียรทำ

เดี๋ยวว่างจะตอบให้นะคะ มีคำตอบแต่สมองไม่แล่นเป็นกลอนเลยค่ะ..

 สิริวตี

ตับจากนะพี่ขวัญ       ประหลาดนั้นก็หายไป
ตอบความสบายใจ                     ประสงค์กลับและทำงาน

สิริวตี
 

...ทุกวันพระเดชา
ประดับฟ้าสว่างดิน
ดลใจมุโผผิน
ลุชีวินพระธรรมคง

...เหล่าข้าสงบซึ้ง
ตระหนักถึง"กระทำ"จง
เมตตาชโลมลง
ระรื่นผองระทมใจ

บรรเลงเละทุกวาร            สนุกกานท์ผสานไป
พักผ่อนมโนมัย               มณีหยาดลิขิตเพลิน

วันใดมิเข้ามา                 "วตี"หาจะขัดเขิน
อันงานเยอะเหลือเกิน        บ่กล้าเมินแวะวางเรียง

สิริวตี

 

...สนใจจะปรึกษา............สิรีบมาประสบกัน
อังกฤษคณิตนั้น..............ฤ โคลงฉันท์ก็ยังไหว

...ดนตรีประวัติศาสตร์.....ฟิสิกส์อาจจะถกได้
เพียงธรรมประจำใจ........จะก้าวไกลก็ด้วย"ตน"

ราตรีแวะคราใด        ก็ขอให้ประหลาดฝัน
สบเยาวเรศพลัน       คนึงคู่และรู้เคียง

หลับตา ณ ราตรี       สกุณลี้มิมีเสียง
ปลายฟ้านภาเพียง   พินิจพี่ฤดีครวญ

เขียนคำยุพาบอก      วจีออกจะงดหวน
หลายวันมิรัญจวน      มโนน้องจะต้องไกล

จงรอสราญเริ่ม          มติเพิ่มเชลงไว
หลังกลับระยองได้     สิวันจันทร์ประพันธ์เอย

สิริวตี