ซินเดอร์เรลล่า
......
ค่ำคืนนี้
จะมีงานปาร์ตี้ในวังแต่ช่างน่าขำ
เราต้องการเข้าไปงานเต้นรำ
นี่ก็จวนค่ำชุดสีสวยยาวย้วย..ยังมิมี
..
คิดมาคิดไป
จะทำเช่นไรกันนี่
เราถึงจะมี
ชุดสีฟ้าคราม..สวมใส่
..
ซินเดอร์เรลล่า
คือหญิงสาวธรรมดานัยตาใส
สวยนอกสวยใน
ใครใครพากันชื่นชมเธอ
..
และแล้ว..คืนนี้
มีนางฟ้าเอ่ยวาจา..เสนอ
มอบชุดสีสด...งดงาม..พะเรอ
แต่เธอต้องกลับก่อน...สองยาม
..
น้ำเต้าพ่วงรถม้า
จะนำพา ไปส่งใต้ต้นมะขาม
ต่อจากนั้นเจ้าจงเดินอย่างสง่างาม
พยายามอย่าสุงสิงกับใคร
...
รับคำด้วยหน้าตาเเช่มชื่น
ค่ำคืนแห่งการรอคอยกำลังใกล้
ทุกสายตาจ้องมองมาแต่ไกล
เธอสดใสในชุดที่นางฟ้าประทาน
...
งามเหลือเกิน
ยามเยื้องย่างเดิน..เธอช่างอ่อนหวาน
นี่หรือที่ใครใครเรียกปาร์ตี้..งาน
อลังการณ์...ฉันไม่เคยพบเจอ
...
และแล้ว..
สายตาแผ่วแผ่วโล้มไล้จนใจเผลอ
สูงสง่าขาวคมผมทอง..มองมาที่เธอ
ซินเดอร์เรลล่ายืนเซ่อ...อยู่นมนาน
..
เต้นรำกับผมได้ไหม
มือสั่นไหวหัวใจเริ่มสะท้าน
เหมือนโลกหยุดหมุน..ยืนลนลาน
ปาร์ตี้งาน ทำให้ฉันพบเจ้าชาย
...
โอบเอว เกาะไหล่
โลมไล้จนใจเจียน...สลาย
ทั่วหัวใจและร่างกาย
สั่นละม้าย...คล้ายหนูกลัวแมว
...
นาฬิกา..ตี ยี่สิบสี่ครั้ง
ต้องผละถอยหลัง.สองยามแน่แน่ว
ทิ้งอ้อมแขน..ทิ้งสายตาวาวแวว
ฉันต้องไปแล้ว..อยากโบกมือลา...แต่เวลา..ไม่มี
..
รองเท้าหลุด
ขาทรุด ลุกล้นวิ่งหนี
ชาตินี้
ฉันจะมีโอกาสได้พบท่านอีกไหม
..
กลับบ้าน
เพื่อทำหน้าที่คนรับใช้
ทนเจ้านายโขลกสับเรื่อยไป
ต้องทิ้งฝันไว้..ให้ไกลตา
...
รุ่งเช้า
เจ้าชาย มุ่งหมาย ออกติดตามหา
สาวน้อย ผู้หนึ่ง ซึ่งจากลา
ปรารถนา พบเจ้า อีกครั้ง
...
สาวแก่..สาวน้อย
ทยอยลองสวมรองเท้าแก้ว...ลองแล้วลองอีกกลับ สิ้นหวัง
แม้จะใส่อย่างระมัดระวัง
ทั้งยืน ทั้งนั่ง ต้องถอดใจ
...
จิตใจย่ำแย่ของเจ้าชาย
ทั่วกาย ร้อนรุ้มลุ่มหลงไหล
อยากพบเจอหัวใจ
จะทำเช่นไร กันดี
...
และแล้ว
นางฟ้า ต้องลุกขึ้นมา เพื่อทำหน้าที่
เพราะซินเดอเรลล่าเป็นคนดี
ต้องการมอบศักดิ์ศรีคืนสู่นาง
..
เจ้าชายจึงได้พบหน้า
ซินเดอเรลล่า สง่างามตามแบบอย่าง
พบเสียที..ความสุข ซึ่งเคยหลงทาง
พบคู่สร้าง..คู่สม..ไว้สืบสกุล
...
