สายลมแห่งรัก

เธอนั้นคือสายลมแห่งความรัก
พาใจพักผ่อนคลายไร้ข่มเหง
โปรดอย่าพัดผ่านไปให้วังเวง
น้องกลัวเกรงหัวใจยามไกลกัน

ขอสายลมแห่งรักพัดมาหา
จงอย่าพาพัดไปไม่แปรผัน
ขอรักจงแนบจิตนิจนิรันดร์
ทุกคืนฝันบันดาลสุขมิทุกข์ตรม

สิริวตี

ด้วยแรงแห่งรัก

สายลมพลิ้วปลิวพัดสะบัดไหว
นำรักไปให้น้องครองสุขสม
ด้วยแรงรักภักดีที่ชื่นชม
ฝากสายลมพรมพัดสะบัดไป

ขอสายลมพรมพัดสะบัดสวน
นำรักทวนหวนมาหาฉันใหม่
ต่างมอบรักปักทรวงเฝ้าห่วงใย
มีน้ำใจให้กันทุกวันคืน

อยู่แห่งไหนไม่หวั่นมั่นคงนัก
จะพิทักษ์รักไว้ไม่เป็นอื่น
จะรักเดียวเกี่ยวพันแต่ขวัญยืน
รักราบรื่นชื่นชมสมอุรา

เฒ่าธุลี
\\

โลกกับความรัก

ฟังเพลงรักทุกเช้าเมื่อยามตื่น
ช่างรวยรื่นชื่นสุขไร้ทุกข์หา
ด้วยแรงแห่งรักย้ำงามคุณค่า
พอลืมตาจากภวังค์เพียงฝันไป

อยากกลับสู่โลกเพี้ยงเพียงเราสอง
ปลอบประคองด้วยรักสลักไศล
โลกเราอยู่รู้ทางกว้างและไกล
มิเทียมครึ่งรักได้แห่งผูกพัน

โลกทั้งโลกแม้ใหญ่สักเพียงไหน
หัวใจรักน้องใหญ่กว่าเพียงนั้น
ปรารถนาสิ่งใดหาได้พลัน
ชีวาวันก็พร้อมยอมให้เธอ

ขอเพียงแม้หากโลกจะหยุดหมุน
ความการุญโลกรับดับเสมอ
ทุกสิ่งอย่างหยุดเคลื่อนไหวไร้พบเจอ
ขอแค่เธออย่าหยุดรักฉันก็พอ

สิริวตี

ชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้

โลกทั้งโลกโชคดีมีฟ้ากว้าง
มิอ้างว้างทางรักเราเสมอ
ดังทิวาคู่ราตรีที่พบเจอ
แม้ภาพฝันพร่าเบลอยังเคียงไป

อันชีวิตน้อยน้อยของฉันนี้
เพิ่งรู้ดีว่าขาดเธอมิได้
หากขาดเธอคงสลดหมดจิตใจ
เป็นผู้หญิงอย่างไร้สิ้นวิญญาณ

ขอจงโปรดเมตตาชีวาน้อง
ฟังเสียงก้องของใจได้ขับขาน
อย่าหนีหายห่างไกลให้ทรมาน
โปรดสงสารหัวใจรักที่ภักดี

สิริวตี

คำมั่นสัญญา

ทุกคำมั่นสัญญาพี่ให้ไว้
น้องยังจดจำได้ไม่แปรผัน
กี่ชาติภพอสงไขยไกลกัปกัลป์
ยังลึกซึ้งถึงวันเคยผ่านมา

ขอขอบคุณที่มิจางห่างร้างรัก
ร้อยแนบถักทรวงไว้ไม่เห็นหน้า
ทุกคืนค่ำสวมร้อยสร้อยเจรจา
เหมือนทิวาราตรีที่เคยทำ

ชาติก่อนนั้นนั่งชมนกผกชมไม้
กระดังงามอบให้เจ้าคมขำ
พาพายเรือเก็บบัวมารวมกำ
แล้วก็นำไปวัดกราบขอพร

บ้านเรือนไทยสร้างไว้ให้น้องอยู่
มากเอ็นดูคืนวันช่างสั่งสอน
แม้ม้วยดินสิ้นฟ้าอำลาจร
ยังอาทรในสำนึกลึกสุดใจ

สิริวตี
....ช่างเพ้อเจ้อไปไกลมากกกกแล้ว แหะๆๆ....
 

ความรักไม่มีวันละลาย

มิต้องการคำสัญญาที่มอบให้
ขอแค่ใจจริงแท้บ่แปรผัน
ตราบอาทิตย์จันทราทิวาวัน
ยังแม่นมั่นซื่อตรงลงรอรัก

ตั้งแต่วันแรกเจอเธอตรงหน้า
เงาร่างเธอนั้นมาสร้างประจักษ์
ช่างเอาใจเหลือเกินเผชิญพิทักษ์
ฉันตระหนักมิเหลียวแลชะแง้ใคร

หนึ่งความรักที่มอบตอบตรงนี้
ทุกนาทีเยือนเฝ้าเอาใจใส่
แม้เนิ่นนานกาลเวลานิทราใด
จดจำไว้จะมีแต่ซื่อตรง

แม้อาทิตย์จะลับดาวดับแสง
สายใยรักจะมิแล้งแกล้งใหลหลง
แค่เชื่อมั่นศรัทธานวลอนงค์
มอบดำรงค์จนกว่าหมดจรดลมปราณ

เพลานี้น้องขอสักอย่างหนึ่ง
พรซึ้งซึ้งมากเอ็นดูชูสถาน
ให้สิบหกมกราพาชื่นบาน
อายุผ่านบรรจบครบอีกวัย

จะบรรจงต่อกลอนอ้อนเรียงร้อย
แช่มชดช้อยชื่นสมอายุขัย
ขอพรให้สมงามของทรามวัย
แนบหทัยให้สนิทนิจนิรันดร์
..............
สิริวตี

รักแท้มีอยู่จริง

หนึ่งฤทัยในฝันคงงามเด่น
เป็นเนื้อเย็นเห็นงามตามอักษร
ขอบพระคุณพี่เกื้อเอื้ออาทร
ร่ายอวยพรสดชื่นทุกคืนวัน

เพราะมีพี่มาร่วมร้อยสร้อยความสุข
หลงลืมทุกข์ทุกอย่างจริงดั่งสิ่งฝัน
โศกก็ดับลับหายผ่อนคลายพลัน
นิจนิรันดร์แห่งจิตยามนิทรา

หนึ่งดวงจินต์ฉันอาจดูมิยิ่งใหญ่
มิพอให้เชื่อในรักประจักษ์ค่า
ขอแค่เชื่อในหัวใจแห่งศรัทธา
ทุกนิศาฝ่าฟันด้วยกันไป

ซ่อนตัวเองมานานเกินพอแล้ว
เป็นพี่แก้วของฉันด้วยวันใหม่
ขออย่าเกรงอุปสรรคหนักใดใด
จงมั่นใจในรักแท้และแน่จริง

ค่ำคืนนี้มีดวงดาวพราวสว่าง
ความเวิ้งว้างลบลับดับสูญยิ่ง
ขอส่งเพลงอุ่นไอไปแนบอิง
ว่ารักแท้มีอยู่จริงในชีวิต

สิริวตี

ความรัก

จินตนาการสวยงามตามความคิด
มีนิยามต่างจริตสร้างสรรหา
ฤทัยรื่นชื่นสุขทุกอุรา
มินำพาฟังเสียงเรียกของใครใคร

อันเขาว่า "ความเอ๋ยความรัก
เริ่มสมัครชั้นตน ณ หนไหน
เริ่มเพาะเหมาะกลางหว่างหัวใจ
หรือเริ่มในสมองตรองจงดี"

จงพินิจพิศดูให้เหมาะสม
ในความชี้ชวนชมให้ถ้วนถี่
มิเคยเจออนงค์ไซร้ในชีวี
แต่พี่นี้ยังปองจะครองรัก

อันพี่ชายในฝันนิทราน้อง
คือขาวท้วมอายุต้องตรองตรึกหนัก
เพราะสูงวัยเกินคาดประหลาดนัก
เพลินพิทักษ์น้องอยู่ดังรู้นาง

ยามนิทราล้วนแต่จะเอาใจ
สมละไมชี้ชวนมิด่วนห่าง
อยากจะรู้ลักษณ์ไว้ในที่ทาง
ว่าจริงฝันนั้นต่างกันอย่างไร

ล้วนอีกว่าอายุอานามถาม
เป็นเหมือนยามกล่าวแจ้งแถลงไหม
จักขอบคุณรักมั่นมิหวั่นใด
จวบครองใจแนบสนิทยามนิทรา

สิริวตี