บัวแล้งน้ำ

พี่คงลืมดื่มด่ำคำธรรมะ
เราร่วมละวางไว้ในอักษร
สิ่งใดเล่าเป็นเหตุเขตนิวรณ์
อนาทรเรื่องใดให้ทุกข์ตรม

ดีหรือเลวนั้นอยู่รู้ที่ใจ
ทุกคนมีความหมายได้สุขสม
พึ่งความดีแล้วไซร้ไม่ระทม
สนิทสนมด้วยลิขิตมาชิดพลัน

"กลับไปดูหน้าห้าที่เสริมจิต
อันชีวิตน้อยนักอย่าหุนหัน
ขอตระหนักซึ่งไว้ให้สำคัญ"
สิ่งใดนั้นดั่งเพลิงแท้แค่จงดู

สิ่งใดงามหรือใดชอบก็มอบห่าง
ศึกษาทางแห่งจิตคิดแจ้งอยู่
"และหน้าหกขอสนองของวธู
หนึ่งในร้อย"นั้นรู้ว่าคู่ควร

เพราะงดงามตามกานท์แห่งสร้างสรรค์
ดังสวรรค์สร้างเขตวิเศษสรวล
อย่าให้เป็นกรรมาอารมณ์ครวญ
สติล้วนอ่านแล้วก็รู้วาง

ทุกคนกลั่นงดงามด้วยกานท์หมด
และหมดจดตามชีวิตประชิดห่าง
อย่าได้ข้องเคืองน้องที่บอกทาง
ร่วมกระจ่างแล้วปันสุขทุกราตรี

ขอบพระคุณที่เมตตามิทอดทิ้ง
ทุกวันยิ่งมารับกับนวลศรี
ให้ลืมเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวฤดี
โปรดปรานีทุกวันฉันไม่ลืม

สิริวตี




ปล. อย่าลืมกลับไปอ่าน หน้า 5 ชีวิตนี้น้อยนักแต่สำคัญนัก กับ หน้า 6 หนึ่งในร้อย ของสิริวตี

หากโลกแห่งความเป็นจริงนั้นกำลังมีความทุกข์หรือสิ่งใดมากระทบ ขอให้นำคำของโลกจินตนาการเอาไปใช้นะคะ

ขอให้มีความสุขทุกวัน...เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สิริวตี

 

กลับมาแล้ว

"เฒ่าธุลี"คนเก่ากลับคืนแล้ว
เป็นพ่อแก้วผู้ภักดิ์ชักกล้าหาญ
อวิชาปิดบังทั้งดวงมาน
หลุดพ้นผ่านพาสว่างกระจ่างพลัน

มีแต่พี่ที่ภักดิ์รักนวลน้อง
สร้างครรลองผุดผ่องครองสุขสันต์
อันชีวิตเป็นไปในทุกวัน
กับภาระมหันต์พลันพบเจอ

ขอยิ้มสู้รู้ตื่นในตัวจิต
รู้จริตกิริยามิได้เผลอ
รู้เบิกบานอารมณ์สมตัวเธอ
รู้นะเออผิดถูกปลูกกันไป

เรามิเดินออกบวชเพื่อสละ
จึงแค่ละเบาบางทำทางใส
สมถะสร้างสงบเรือนภพใจ
วิปัสนาสิใช่ใกล้นิพพาน

เราประโลมกลอนรักกันพอกรุ่น
แล้วละมุนด้วยธรรมนำประสาน
แม้วัยเราต่างกันไซร้มิใช่มาน
ไม่ต้องอ่านต้องอายสบายอุรา

มั่นใจแล้วพี่จะไม่ทิ้งน้อง
ให้เศร้าหมองนำผ่องแผ้วแน่วรักษา
ขอบพระคุณไออุ่นจุนเจือมา
ร่วมชะตารักหวานหว่านด้วยบุญ

สิริวตี

 
ปล.ตั้งชื่อหัวข้อไว้อ้างเล่นๆดีกว่า แต่ไม่มีเพลงให้น้าาาา

โอ้วันนี้เป็นไข้ไม่สบายหนัก
วางกลอนรักสักนิดคิดไม่หวาน
แค่ตื่นมาวางบอกออกทรมาน
ไม่ต่อกานท์เดี๋ยวพี่รอง้อไม่เป็น

วันนี้กลอนไม่ต่อขอโทษด้วย
ไม่สลวยแฉล้มแจ่มอย่างเห็น
พี่งานหนักพักผ่อนห่อนลำเค็ญ
ไม่ต้องเข็นมาวางอย่างทุกวัน

สิริวตี

ได้รับทุกกำลังใจที่พี่มอบ
รู้คำตอบเเห่งรักประจักษ์เสมอ
น้องนั้นเจ็บคอไซร้ไป่ละเมอ
เพราะอากาศสิเออแปรเปลี่ยนไป

ดังร่างกายบอกลางรวดเร็วนัก
วันรุ่งฝนตกหนักจึงเป็นไข้
วันนี้เริ่มหายป่วยพี่อวยชัย
ระลึกไว้ทรงจำท่านนำวาง

หากได้เห็นยิ้มหวานของคุณพี่
น้องคงดีใจอยู่มิรู้ห่าง
โลกมียิ้มพิมพ์ใจไม่จืดจาง
มนุษย์สร้างสวยงามตระการตา

เรารักกันฉันพี่น้องของมนุษย์
สุนทรรุดวางไว้ใคร่รักษา
ร่วมเกิดแก่เจ็บตายหน่ายวิญญาณ์
ส่งยิ้มพาชื่นบานสราญใจ

สิริวตี

ไม่เป็นไรมากค่ะ  เมื่อคืนเจ็บคอเพราะกลางวันแหกปากอ่านทำนองเสนาะหลายชั่วโมง แล้วร่างกายก็ไวต่ออากาศเปลี่ยนด้วย....ตอนเช้าฝนที่บ้านตกหนัก ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ

ขอบพระคุณมากๆค่ะ
 

ฉันดีใจที่มีเธอ

ตั้งแต่แรกคบหาพี่น่ารัก
ได้ตระหนักมันมากกว่าความฝัน
มิเหมือนชายคนใดได้เจอกัน
ดีใจที่พี่นั้นอยู่เคียงกาย

จะรักฉันคนรักหรือพี่น้อง
มิเท่าสองเรารักภักดีหมาย
อันตัวตนคนเราเก่าและตาย
อย่าทำลายหัวใจกันเท่านั้นพอ

อยากจะอยู่ใกล้กันเพียงฝันเพ้อ
หลับละเมอก็ประสงค์ตรงที่ขอ
เพิ่มผุดผ่องห้องใจเพียงได้รอ
แล้วเติมต่อสร้างปันฝันพิราม

มิมีใครเหมือนใครในโลกนี้
มิแต่มิตรไมตรีไร้คำถาม
ขอสนองความรักประจักษ์งาม
ด้วยโมงยามตราตรึงถึงหัวใจ

สิริวตี

ใจน้องจะละลายสลายแล้ว
ด้วยพี่แก้วป้อนกานท์หวานเสมอ
ห้วงชีวิตนี้ไซร้มิใคร่เจอ
หลับละเมอทุกวันเพราะฝันงาม

ขอให้หวานงานศิลป์ที่รินน้อง
ด้วยหมายปองเรื่อยไปมิไถ่ถาม
ให้น้อยแต่เนิ่นยาวทุกโมงยาม
อย่าซ่อนความลวงน้องคงหมองมัว

จะสร้างกล่องดวงใจใส่พิทักษ์
ความรักจักส่องไสวไร้สลัว
รักของพี่จริงใจไม่น่ากลัว
คงจะชัวร์รักแท้แน่ใจเอย

สิริวตี
....ช่วยกันไปเชคระดับน้ำตาลในร่างกายด้วย...หวานมากเกินไปแล้ว หมอบอก คริๆๆๆๆ...
อย่ามัวแต่ยิ้ม เห็นนะ555
 

หากรักแล้วรักไปไม่ทอดทิ้ง
กลัวว่าหญิงคนใดใคร่เสนอ
แล้วทำพี่เปลี่ยนไปให้ละเมอ
หลงแต่เพ้อลืมน้องคงหมองใจ

หากรักน้องจริงจังสำคัญนัก
จะประจักษ์ลึกซึ้งถึงเมื่อไหร่
ขอจงอยู่คู่กันวันตายไป
มิสงสัยในพี่ที่รักเอย

สิริวตี