"สติปัฏฐานสี่"ที่มอบให้
จะระลึกมั่นใส่ข้างในหัว
พี่เป็นธรรมนำสว่างห่างมืดมัว
จะดูทั่วกายเวทนาจิตและธรรม

จะขอครองสติริสงบ
แจ่มบรรจบตรองไว้ไม่ถลำ-
อันต้นเหตุถ้วนทั่วที่ชั่วนำ
ช่างลึกล้ำคำสอนก่อนนิทรา

อันหวานใดไม่เท่าหวานนี้แล้ว
เป็นยิ่งแก้วพึงพิศคิดเสน่หา
เป็นประทีปเรือนใจให้ปัญญา
โปรดอย่าลาจากน้องต้องโศกเลย

สิริวตี

ได้ฟังธรรมก่อนนอนยังย้อนนึก
มากจารึกฝากไว้มิไกลห่าง
คงงามดังใจพี่ที่ให้ทาง
แจ้งกระจ่างรสคำที่ฉ่ำใน

มีโอกาสสักทีที่เจอหน้า
จะบูชารักนี้ที่นำใส่
มอบทั้งหมดชีวิตลิขิตใจ
อย่าผลักไสน้องพลันเท่านั้นพอ

สิริวตี

 
....อย่าเคลิ้มๆๆ...
 

ฝากกับฟ้ากับตะวันกับจันทร์ฉาย
เปล่งประกายรักเกิดบรรเจิดทั่ว
จะสวรรค์ชั้นใดไม่มืดมัว
มิเกรงกลัวสิ่งใดในความรัก

เพราะรู้สึกด้วยใจใสพิสุทธิ์
ดังวิมุติหลุดพ้นตนประจักษ์
จะขอให้ศรัทธาสามิภักดิ์
เชิญชวนชักรักเราเข้าใจกัน

สิริวตี

ฝากกับฟ้าเมฆาและดาวเดือน
มาเป็นเพื่อนลิขิตจิตรังสรรค์
ร่วมเรียงร้อยถ้อยสนิทนิจนิรันดร์
เป็นพี่ขวัญนวลน้องเพียงสองคน

หากเมื่อใดหมดรักภักดีแล้ว
เปรยบอกแก้วตาบ้างจางสับสน
รักพี่นี้รักหวังดังกมล
มิกังวลสิ่งใดในรสคำ

สิริวตี

อยากกระซิบแผ่วเบาเย้าข้างหู
อยากจะอยู่อ่านกลอนอ้อนเสมอ
อยากจะบอกว่าหลงคงละเมอ
อยากจะเจอทุกวันเฝ้าฝันไป

อยากจะเก็บกักกันผูกพันจิต
บอกลิขิตอิงแอบแนบไฉน
จะขอตามติดควงดวงหทัย
อยู่หนใดใจชิดหวังติดตาม

สิริวตี

เติมหทัยในฝันวันแห่งรัก
เเจ้งประจักษ์ลึกซึ้งซึ่งแหววหวาน
อย่าเเเค่มองเพียงกายใช่ดวงมาน
มองให้ผ่านกานท์ร้อยถ้อยวลี

ขออย่าสร้างฉากไว้แต่ใจแฝง
กลั่นแสดงเพียงคำแล้วทำหนี
มาต่อวันเติมจิตมิตรไมตรี
หากปรานีทั้งใจไม่ขอลืม

สิริวตี

รักล้นใจ

รักล้นใจไปแล้วมิแคล้วแห้ง
รักมิแล้งแจงพี่นี้เสมอ
รักมากนักรักกว่าใครที่ใจเจอ
รักจนเพ้อรำพันฝันของเรา

รักของพี่สร้างสุขให้ชุ่มฉ่ำ
รักพี่นำแนวทางห่างหงอยเหงา
รักแบบนี้ขอไว้ให้เป็นเงา
รักล้างเศร้าล้างโศกโลกชมพู

สิริวตี

รักคือความบริสุทธิ์ความผุดผ่อง
รักคือเพลงขับร้องก้องเสมอ
รักคือพลิ้วสายลมพรมละเมอ
รักคือคนที่เจอระหว่างใจ

รักคือตะวันฉายแสงฉาน
รักคือม่านท้องฟ้าพาสดใส
รักคือน้ำฉ่ำชื่นรื่นฤทัย
รักคืออะไรให้นิยามตามแต่คน

แต่รักฉันคือฝันปันดวงจิต
พรหมลิขิตสร้างไว้ไม่สับสน
รักคือล้ำรสร้อยถ้อยกมล
รักบัดดลคนนี้"ธุลี"เดียว

สิริวตี
แบร้ๆๆ