บ่นก่อนนอน
...
เสียงฝนตกเปาะเเปะเเฉะถนน
มองผู้คนยืนรอรถโดยสาร
เต็มฟุตบาทเหงื่อหยดดั่งมดงาน
ต้องตื่นเช้าจากบ้านไปหากิน
...
ชีวิตดูวุ่นวายมิเว้นว่าง
มิแตกต่างแม้ตายจวบกายสิ้น
ชราเฒ่าเข่าล้าน้ำตาริน
ยังคงดิ้นรนหาเงินตรากัน
..
บ้างไร้ลูกไร้หลานไร้บ้านช่อง
บ้างอุ้มท้อง..ก็ต้องทำเป็นล่ำเป็นสัน
บ้างตัวเล็กนิดเดียวยังเกี่ยวพัน
ทุกชนชั้นเพศวัย..ต้องใช้สตางค์
..
ฝนตกหนักแดดร้อนอ่อนดวงจิต
ทุกชีวิตต้องสู้ต้องรู้สร้าง
ด้วยภาระมากมายตามรายทาง
มัวนั่งว่างคงวางวายตายแน่นอน
..
ขนาดทำทั้งวันยันสองทุ่ม
ยังกลัดกลุ้มข้างในใจถอดถอน
ขยายความตามจริงยิ่งละคร
เพราะบางตอนเหมือนเราเข้าทุกที
..
น้ำตาหล่นแมะแมะแฉะคอเสื้อ
น้ำฝนหล่นถูกเนื้อหนาวเหลือที่
เขียนยาวไปใกล้ตัวกันพอดี
จบแค่นี้..ก่อนนะจะนอนแล้ว
..
บ่น..ก่อนนอน
