อรุณเบิกฟ้านภาสวยผ่อง สกุณาร้องพนาสุขสันต์
ประดิษฐ์ภาพธรรมชาติงามครัน ระรื่นรมย์อันวิเศษวิญญาณ์
สราญเมื่อจ้องและมองเพลินพิศ เจริญที่จิตประจักษ์ที่ตา
ประหนึ่งความฝันมิอาจนำพา จะไขว่คว้ามาลุเป็นของตน
ทวีแสงสาดสะอาดยามบ่าย ก็ร้อนจนคล้ายมลายกับหน
เพราะความเปลี่ยนไป ฤ ใครมาดล ตะวันที่ยลมิเย็นเหมือนเดิม
สิริวตี