โรงเรียนคือ..บ้านหลังที่สอง
...
ไม่มีที่ที่ใดในโลกนี้
สร้างคนเป็นคนดีมีการศึกษา
ใช้หลักสูตรกระทรวงพัฒนา
ควบคู่กับตำรา..ด้วยความรัก
....
ตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยม
เริ่มผสมผสานคืองานหลัก.
ข้อสอบแต่ละภาคยากยิ่งนัก
เหงื่อทะลักทุกที..ที่นั่งดู
..
อ่านตำรามานะ..จะบอกให้
เพื่อนเอียงไหล่..เสียงแผ่วแถวริมหู
ข้อนี้ตอบยังไง..เฮ้ยใครรู้
''มึงแอบครู ''หน่อยนึงทะลึ่งจัง
..
พูดเบาเบากันนิดติดร่างแห
ครูชะแง้เห็นไหมเดินไหล่ตั้ง
จะขอดูขอลอก..อย่าบอกดัง
ครูเห็นละถูกขัง..นั่งตากลม
..
ครูประดุจหางเสือเรือลำนี้
คอยคัดท้ายทั้งปีมิมีล่ม
ดัดนิสัยเด็กดื้อด้วยคารม
ขอชื่นชม..คุณครูผู้อดทน
..

ยามเล่าเรียนเซียนนักชอบลักเขา
เลือกหยิบเอาปากกามาแอบอยู่
เพื่อนนักเรียนหญิงชายหลายคนรู้
มันฟ้องครูประจำทำโทษเรา

กลับบ้านถึงผึ่งหรากางขาแขน
แม่รีบแจ้นมาถามตามห่วงเฝ้า
เหนื่อยรึไงลูกกล้าหน้าซมเซา
ตอบแม่เปล่าครับผมล้า ยืนขาเดียว

 

 
ยืนกระต่ายกล้าเอ๋ยพี่เคยบ่อย
จนลิ้นห้อยหน้าห้องร้องเหมียวเหมียว
ครูให้ทำเสียงสัตว์อีึดอัดเชียว
เพื่อนเดินเฉี่ยวล้อเลียน..แม่เซียนคุย
..
ชอบจังนั่งคุยในห้องเลยโดนซะ