อยากเขียนกลอนให้เก่งได้แต่งไม่ยาก
แต่ถ้าอยากล้ำลึกต้องฝึกฝน
เพื่อนว่าห่วยว่าแย่ต้องจำทน
เขียนไปจนกว่าฟ้าจะเห็นใจ
ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึงฝัน
เหนื่อยช่างมันห้ามสั่นห้ามหวั่นไหว
ใครดูถูกทุกวันปล่อยมันไป
ได้รวมเล่มเมื่อไหร่ไปเย้ยคืน...
กลอนด้านบนนี้ เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมชอบแต่งกลอนครับ น่าจะมาจากใยไหมถ้าจำไม่ผิด