(ขอบคุณท่านเจ้าของภาพ ที่ระบุในภาพค่ะ)
เสียงผู้เฒ่าเล่าความนงรามเก้อ
แปดสิบเน้อ...ถ้าไม่ตายคงได้สบ
ขออวยพรก้อนบุญนำหนุนทบ
ที่สงบร่มไม้นอกชายคา
น้องเตรียมเสื่อวางปูผูกอู่ให้
เลือกตามใจนั่งนอนก่อนปรึกษา
เรื่องหน้าที่งานกลอนแต่ก่อนมา
เชิญยายตาทั้งสองปะลองคำ
หากต่อกลอนร้อนกายกระหายหมาก
จะรีบจากไปหา มาขยำ
แม้เคี้ยวไปมิแหลกครกแจกตำ
แล้วค่อนรำบายเขียนระเบียนคอย
จะเก็บดอกมาลีเลือกที่หอม
มอบดมดอมมิหยุดแม้สุดสอย
หากแม้ลื่นถลำมิสำออย
กระโดดลอยเสี่ยงตายหากหมายปอง
ขอเพียงแค่ได้อ่านบทกานท์ล้ำ
งามถ้อยคำ กวี ที่ทั้งสอง
ทุกบทวาง สร้างศรีไม่มีรอง
งามวรรคทองของครูสองผู้มี
แต่ถ้าหากให้รอคงท้อแย่
แปดสิบแท้ อายุระบุนี่
ทั้งคนเขียนคนอ่านเนิ่นนานปี
อาจกวีรุ่นใหม่มาไล่ลง
(แหมๆลงสระอี..นี่คิดเอาเองเด้อ ฮ่าๆทั้งคนเขียนคนอ่านนี่ล่ะ ฮ่าๆ)
ต่ายจ้า...ขำๆนะคะ ด้วยความเคารพครูทั้งสองท่านและผู้อ่านค่ะ
