ขายมะม่วงพวงลำไยได้หลายฟ่อน
อ๋อแน่นอนขอรับนับเงินสด
ใบปะรูยู่ยี่สีจางลด
คัดออกหมดไม่เอาเก่าของปลอม

แยกเป็นกองมองเมียงเรียงเลขแบงก์
ใช้ยางรัดจัดแจงโรยแป้งหอม
จุถุงมันกันชื้นหมื่นมดตอม
ใส่โอ่งออมงุดงุดขุดฝังดิน

ยอดจอมปลวกสูงพ้นน้ำล้นหลาก
จุดธูปฝากธรณีเจ้าที่ถิ่น
เบี้ยชราของอคงพอกิน
ปลอดหนี้สินกู้ใครยืมไม่มี

เจาะผนังฝังลึกสิบปึกใหญ่
กลัวเภทภัยโจรากล้าปล้นจี้
นาฬิการาโดโก้เก๋ดี
สามสิบสี่ฝังเพชรเม็ดเงางาม

อีกสร้อยทองคล้องคอค่าสี่แสน
สำหรับแขวนเบญจาภาคีข่าม
สวมแนบคอข้อมือทุกมื้อยาม
หลังไอจามคะมำรีบคลำนับ

จะไว้เนื้อเชื่อฝากลำบากจิต
คนใกล้ชิดมิตรรักมักสับปลับ
จะฝากแบงก์แพร่งพรายหายไม่รับ
นี่ความลับขอปิดมิดชิดนะ

รพีกาญจน์

อยู่ข้างบ้าน"ป๋าพี"แกขี้เหนียว
บ่นจ๊าวเจี๊ยวประจำซ้ำเอะอะ
เมียชราพาหงอยพลอยเงอะงะ
ใส่ซิ่นปะจนปูดผัวรูดทรัพย์

แต่ละมื้อยื้อชีพเร่งรีบรุด
ก้มหน้างุดกินข้าวเหนียวเคี้ยวหมุบหมับ
อยากกินไก่ไข่หมูขู่บังคับ
จำทนไปในสำรับไร้กับวาง

ผมดอกเลาขาวแซมสองแก้มตอบ
ต้องทนหอบผักหญ้าแต่ฟ้าสาง
ทั้งลำไยมะม่วงพวงมะปราง
ของทุกอย่างมิรู้รสผัวงดชิม

วางกาดมั่วรัวเสียงสำเนียงเหนือ
ขายไม่เหลือผัวคุมบ่นหยุมหยิม
เงินได้แต่แค่มองต้องเก็กซิม
กลับบ้านกินข้าวปั้นจิ้ม พริกน้ำปลา

สงสารเมียเขานักผัวยักยอก
เห็นแกตอกผนังยัดฝังฝา
ไม่ซื้อกินสิ้นเปลืองเครื่องหยูกยา
ขอหลวงตาที่วัดเหลี่ยมจัดนัก

ปิดไว้เป็นความลับกำชับหน่อย
อย่าได้ปล่อยข่าวกว้างพลางตระหนัก
หากเจอะคู่อยู่กินคงดิ้นชัก
ห้ามมาซักถามนะ...ฉานนนมะรู้

คนข้างบ้าน