...เริ่มใหม่...

มาศึกษาเล่าเรียนหัดเขียนอ่าน
กลบท กาพย์ กานท์ประสานศิลป์
อีกฉันท์ โคลง ร้อยกรองทั้งผองริน
วางบนถิ่นอักษรเรือนกลอนมี

โดยยึดมั่นแผนผังเมื่อครั้งก่อน
ทุกบทตอนปรากฏอย่าพจน์หนี
หากแม้นคิดขึ้นใหม่ให้พาที
ตรวจให้ดีฉันทลักษณ์ประจักษ์ตา

หากแม้นเขียนแผนผังตามครั้งนั้น
ครูใดสรรค์ บรรจุระบุหา
หากแม้นตนประดิษฐ์คิดขึ้นมา
ให้ราคาค่าตนเป็นคนเจียร

เมื่อยึดมั่นแนวทางคนสร้างศิลป์
ก็อย่าหมิ่นผู้อื่นดาษดื่นเขียน
ความแตกต่างย่อมมีทุกที่เรียน
อาจผิดเพี้ยนต่างกันเท่านั้นเอง

แต่ฝึกหัดเขียนใหม่เมื่อได้เริ่ม
ความหึกเหิมมิสมอย่าข่มเหง
คำมิคมบาดใจให้บรรเลง
อย่าปล่อยให้วังเวงตะเบงตน

ต่างก็หวังผู้รู้อยู่ชี้แนะ
ต่างกระแซะหาแหล่งทุกแห่งหน
หากแต่ผู้รู้หลักฉันทลักษณ์ยล
ขอกมลน้ำใจแนะให้งาม

พิณจันทร์
๘ ตุลาคม ๒๕๕๙

 

นึกหมั่นใส้จริงจริง มานิ่งเขียน
กุมบังเหียนมาต่อแต่พอหัน
ยอดมงกุฎระดับประทับจันทร์
สูงปานนั้น บอกหืด เขียนฝืดงาน

หรือมาแสร้งอ่อนหัดสะบัดถ้อย
เห็นเราเป็น เด็กน้อย เรียงร้อยขาน
หรือมาเริ่ม เจิมแสง แสดงกานท์
ให้สะท้าน ปานเชือด หยดเลือดชิม

จึ่งก้มลงกราบกรานแล้วขานตอบ
พิณจันทร์มอบ ครูกลอน นั่งนอนอิ่ม
ขอรางวัลได้ไหม เป็นไอติม
อยากจะลิ้มเกี่ยวกานท์ให้หวานคำ
 

เห็นของแถมดีใจเหมือนได้แก้ว
สีหวานแหววกินเพลินเดินหัวทิ่ม
เจอไม้สีแดงแดงตะแคงริม
คงได้ชิมอีกแท่งแบ่งมาเลย

สิริวตี

ตอนเด็กๆมันมีไม้ไอติมสีแดงๆ พอกินแล้วเจอจะได้กินฟรี ไม่รู้สมัยนี้มีไหม