ยินดีต้อนรับครับ..
เจ้าคุณปู่... "พันคม"

ต้นตระกรานต์
ฝากเนื้อฝากตัว..แต่หัวใจขอไปฝากสาวๆนะครับ

แค่ยืนยังเอนโอนจะโค่นล้ม
ยามลุกก้มร่างกายมิเหมือนก่อน
ความชรามารุมพรากหนุ่มจร
แม้อยากย้อนก็ยากจะเยียวยา
.
สะหมงหรือสมองไม่ต้องพูด
ถูกความแก่ขีดขูดไม่เหลือค่า
พอได้ข้างลืมหลังทุกครั้งครา
เหลือกี่ตัวอักขรามาเขียนคำ
.

ขอบคุณที่ให้การต้อนรับครับ
 

ใช่ครับ..ตามนั้น
กลอนแปะไว้ก่อนนะ แหะๆยอม..

แปะนาน จ่ายดอกด้วยนะคะ
 

ผมชอบเสียดอก เพราะปกติไม่เคยมีส่งต้นสักที
 

กลอนที่กลั่น จากใจ ให้รับรู้
ใช่เลิศหรู เพียงพร่ำ รำพันเผย
สัมผัสใน ส่วนลึก สำนึกเปรย
เสมือนเคย ผ่านพบ ประสบมา
Soul Searcher
Inspired to write 25/10/2016
[/quote]
.*..โศกไม่ลืม..*.
.
หวังเที่ยวทั่วเหนือใต้ให้ลืมเศร้า
ฝ่าลำเนาล่องน้ำข้ามภูผา
ยามค่ำคืนเป่าขลุ่ยขอดน้ำตา
อาบแสงเดือนดาราแทนรำพัน
.
เอาคิดถึงท้อแท้ลงกองทิ้ง
นั่งหลังพิงเพิงเก่าข้างรั้วกั้น
ริมธารน้ำผ่านไหลรับแสงจันทร์
จิ้งหรีดลั่นร่ำเสียงอยู่เคียงกาย
.
ยามรู้สึกนึกคิดมือขีดเขียน
บ้างอาเจียนจากเมาพอเศร้าหาย
จิบสุรามองเดือนอย่างเดียวดาย
ให้พระพายลูบหลังดั่งประโลม
.
ยินเสียงหวีดหรีดหริ่งเรไรร้อง
ท่วงทำนองพรรณนายิ่งถาโถม
ยิ่งหักห้ามความเจ็บยิ่งจู่โจม
ดังครามโครมในอุราผู้อาดูร
.
น้ำค้างพรมพราวพื้นในคืนแจ้ง   
คนกลับแห้งเหี่ยวจินต์ดั่งสิ้นสูญ
มิเหลือฉ่ำชุ่มให้ใจจำรูญ
ทุกข์ฤดีทวีคูณพอกพูนใจ
.
หวังท่องเที่ยวทั่วถิ่นลืมสิ้นโศก
แต่เทวษวิปโยคนั่นยิ่งใหญ่
เที่ยวสายน้ำภูผาและป่าไพร่
เขียนบทกลอนร้องไห้ไยมิลืม
.
.*..พันคม..*.

คล้ายทะเลครวญครางอย่างคนโศก
ความวิโยคคือความช้ำที่ด่ำดื่ม
ห้วงหทัยถนอมไว้มิให้ยืม
ยังเปล่งปลื้มปวงทรงจำนำจารึก

เสียงขลุ่ยหวนพลิ้วไหวใต้ลมหนาว
น้ำค้างพราวพรมหญ้าหารู้สึก
ทรงกลดแสงเดือนเพ็ญมิเห็นคึก
อึกทึกหริ่งเรไรยิ่งให้ร้อง

สดับรู้สดับรับกับความว่าง
ระยะห่างทางไกลในทั้งผอง
ประมวลความรักอยู่ที่รู้ครอง
อยู่ไหนน้องยังมั่นมิผันแปร

จะอยู่ในดินน้ำนภากาศ
ก็มิอาจเปลี่ยนไปในกระแส
จิตสัมผัสที่รู้คือดูแล
ในรักแท้ของเราเนานิรันดร์

สิริวตี

โดนตัดหน้าอ่า แงๆ

ต่อท่าน (Soul Searcher)
.
ใจหวีดหวิวดังแว่วในเวิ้งว้าง
จากที่ห่างหดกระชั้นในช่วงค่ำ
คิดถึงไล้ดวงฤดีเช่นสีดำ
ของราตรีที่ร่ำด้วยลมแรง
.
คืนราตรีที่ดำเพราะเดือนดับ
ยิ่งพยับของโพยมยังโถมแย่ง
บดบังวาววิบไหวให้จำแลง
ทำราตรียิ่งแฝงครึ้มอึมครึม
.
คิดถึงมุดตัวม้วนปันป่วนสาด
กระแทกหาดหัวใจของไอ้ทึ่ม
วิปโยคโศกเศร้าในเงาครึ้ม
เสียงงำงึมระงมในใจจาบัลย์
.
ต่อท่าน (สิริวตี)
.
ถ้าหากว่าวันนี้ยังมีเขา
แขนทั้งสองของเราคงกอดขวัญ
ใครคนหนึ่งซึ่งเราเฝ้ารำพัน
สอดปลายนิ้วเรานั้นบนหลังนวล
.
แต่ทว่า..วันนี้ไม่มีแล้ว
มิเหลือแวววันชื่นจะคืนหวน
กริยาเยื้องย่างอย่างเย้ายวน
กลิ่นกายเอยเคยอวลล้วนไม่มี
.
ถ้าหากว่าวันนี้*ยังมี*เขา
คงคลอเคล้าคล้ายสูรเคียงศศี
เหมือนมัจฉาชืนชอบชลธี
ปานชีวีมิจางลมหายใจ
.
.๐..พันคม..๐.

ใจหวีดหวิว วาบหวาม ยามพลบค่ำ
รายระส่ำ ร้าวอก ระทกพรั่น
คลื่นซัดสาด ดวงแด แผลฉกรรจ์
มิอาจกลั้น น้ำตา ล่วงอาลัย

บุรุษล้วน ยอมสตรี ที่ตนรัก
หวังสร้างหลัก อนาคต อันสดใส
ยอมโง่เขลา ขมขื่น กล้ำกลืนใด
เพียงฤทัย แย้มยิ้ม อิ่มเอมครัน

ด้วยรักจริง มิ่งแท้ แม้เคลื่อนแคล้ว
กวินแก้ว นวลปราง นางในฝัน
จะกี่ภพ กี่ชาติ กี่คลาดทัน
ขอติดตาม รักมั่น นิรันดร...

Soul Searcher
Inspired to write 29/10/2016

โห...ทำลายสถิติเลยนะนี่

ต้อนรับที เกือบ 60 กระทู้แล้วอ่ะ

ฉง.ฉาน.ปู่พันคม..

โดนต้อน...555

 

หลงเข้ามาแล้ว  ออกยากนะคะ

ต้อนแล้วจับขังในบ้านเลย อิอิ

 

ต้อนรับครับ มิใช่ต้อน...

ที่กระทู้ไหลนี่ คงเพราะเจอคนคอเดียวกัน
(ตั้งแต่ตอนคาราวะจอกที่สี่แล้วละครับ 555)

ที่จริงเพราะ"อารมณ์กลอน" มันต่อเนื่องน่ะครับ
เวลาอ่านกลอนที่ตอบมาก็อดจะตอบกลับมิได้

เรื่องเข้ามาแล้วออกยากนี่ ไม่เป็นความจริงเลยครับ
ผมนี่ออกไปหลายรอบแล้ว...แหะแหะ
แต่ทุกครั้งก็อดจะหวนกลับมามิได้เพราะ
ติดใจเสน่ห์"อารมณ์กลอน" ที่ยอมให้คนเพ้อเจ้อ
(เช่นผม) มีที่ระบาย (ตอบนี่มิได้หวังได้ค่าช่วย
โฆษณาเวปแต่อย่างใด...แต่ถ้าท่านกรุณา
ผมก็มิกล้าขัด) หุหุ...

Soul

 

ชอบให้ต้อนครับ
ปกติไม่ค่อยมีใครจะคบ
เพราะเป็นคนปากหนา
คนปากหนาจะพูดน้อย แต่จะแหะๆแทน