ฝึกเกรงกลัวแต่ต้น        กมลใด
กิเลสดับตนไป              ผ่องแผ้ว
ตัณหาส่งหทัย              มิหยุด
ก็เร่งตัณหาแคล้ว         ข่มเข้าลบตัว

**ก็ใช้กิเลสดับกิเลส ตัณหาดับตัณหา น่าจะได้นะคะ**
^^

............................
อย่าเกรงกลัวอันใดในโลกเอ๋ย
ประกอบเกยขึ้นเรียงเพียงธาตุสี่
สิ่งที่เกิดมายมากจากไม่มี
หากวันนี้หมดตัวจะกลัวใด

จงลุกสู้อีกครั้งอย่านั่งท้อ
อย่ารีรอเพียงพร่ำซ้ำหวั่นไหว
ชีวิตเราดุจเช่นเล่นเกมไป
ลมหายใจจบไซร้ก็จบพลัน

อยากจะพบธรรมะก็ละหน่อย
ละโลภคอยเคียงโกรธโทษหลงนั่น
ก็จะมีทางเด่นให้เห็นกัน
สบสุขสันต์ไร้ทุกข์สุขนิพพาน

สิริวตี
 


 

เพลงจิตลลิตร้อย          อักษรา                
จริตนิพิททา                  ซ่อนเร้น              
สลัวทั่ววิญญาณ์            คิดครุ่น              
จิตบ่ เห็นจิตเว้น             หยุดฟุ้งปรุงไฉน

(...นกอยู่บนฟ้าแต่มองไม่เห็นฟ้า
ปลาอยู่ในน้ำแต่กลับมองไม่เห็นน้ำ...)

...ขอขอบพระคุณสำหรับวีดีโอลิ้งค์ครับ
ทำให้ไปหาดูต่อ สนุกและได้ความรู้มากเลยครับ








"ก่อนหน้ากำเนิดเกิดมานั้น ใครเป็นข้า
เมื่อกำเนิดเกิดมาแล้วไซร้ ข้าเป็นใคร"
เล่นเอามึนไปแปดตลบเลยครับ...

Soul Searcher
Inspired to write 2/11/2016

วันนี้ตอบแบบพูดธรรมดาก่อนนะครับ
สมองมันเบลอไปหมด..
ทางธรรมมีนะครับ
เอามานะละมานะ
เอาความอยากดับความอยาก
คำพูดที่พูดมาจึงใช้ได้ครับ

ตถตานั่นไซร้........คือธรรม
คงสภาวะกรรม......อย่างนี้
พุทธะแสดงนำ......สรรพสัตว์
อนุ-ปฏิโลมชี้........ช่องได้แดนวิวัฏ
..
ตถตาคือปฏิจจปมุปบาท
อนุโลมปฏิโลมคือการพิจารณาปฏิจจ..จากบนไปล่างและจากล่างขึ้นบน
..

.*..ทางสายเปลี่ยว..*.
.
มองหนทางบั้นปลายสู่สายเปลี่ยว
คือแหล่งเดียวชนหลากมิอยากผ่าน
ทุกชีวินดิ้นรนขอบนบาน
กายสังขารล้วนนอนดั่งฟ้อนฟาง
.
ลมหายใจรวยรินจนสิ้นสุด
จากมนุษย์ไปไหนใครรู้บ้าง
คงเหลือมีดีชอบตีกรอบทาง
มืดสว่างเวียนเกิดตามสายกรรม
.
ต่างรับรู้สู้โลกสุขโศกเศร้า
กามมัวเมาเร้ารุกคลุกขยำ
เสพโสมมวุ่นวายด้วยใจนำ
พากระทำกายวจีชั่วดีเคย
.
ชินการอยู่อย่างอยากฉุดลากจิต
แม้คำอย่าเพียงนิดหมดสิทธิ์เผย
เปรียบสายน้ำล่องไหลไม่หยุดเลย
สุดเอื้อนเอ่ยคำเพียรให้เปลี่ยนแปร
.
สร้างภพชาติให้เกิดกำเนิดก่อ
จิตสานต่อตัวกรรมตอกย้ำแผล
รับสุขทุกข์คลุกเคล้ารุมเร้าแจ
เข้าวอแว..วนว่ายเกิดตายเวียน
.
ต่างสาวเท้าก้าวย่างตามทางวัฎฏ์
มีสมบัติ*กับวิบัติ*คอยผลัดเปลี่ยน
อุปธิ-คติ-กาล-ปานสังเวียน
ประโยคะคือเพียรเปลี่ยนชะตา
.
ต้องใช้ธรรมเพื่อย่ำเหยียบกิเลส
กำจัดเหตุผลหายคลายตัณหา
ปล่อยเหตุเกิดผลก็ก่อตามมา
พร้อมปรุงแต่งกิริยาวาจาใจ
.
อยากเป็นนั่นเป็นนี่มิมีหยุด
ยากเกินฉุดกระชากตัวอยากไหว
ปล่อยตัวอยากลากมาแล้วพาไป
หากอยากดับเมื่อใดอบายพ้น
.
สติกำหนดลดละชะวะนะจิต
ตรองทุกคิดทุกคาดอย่างเข้มข้น
ไม่เสียท่าอายตนะในกมล
กายวจีใจตนอยู่บนตรอง
.
อยากจะพูดปิดปากละอยากนิด
อยากจะคิดเรื่องใดไร้เรื่องสอง
อยากจะเห็นปิดตาหาใจมอง
เมื่ออยากพร่องไม่อยากจะมากพอ
.
จากรู้น้อยค่อยมากจากตัวคิด
มากด้วยจิตศรัทธาปัญญาก่อ
จนเจนจบพบทางที่ต่างรอ
สรรพสิ่งนั่นหนอไร้รูปนาม
.
ดับโมโหโกรธาหรือว่าหลง
จิตดำรงคงมั่นไม่หวั่นหวาม
ไม่ยึดติดดีชั่วเกลือกกลั้วกาม
พบนิยามตัวตน..บนไม่มี
.
.*..พันคม..*.

ขออภัยยาวไปนิด

พบนิยามความจริงด้วยนิ่งแล้ว
ดังพบแก้วเเจ่มจรัสประภัสสร์ศรี
และพบงามตามคำล้ำวจี
ดังฤดีพบสว่างกระจ่างพลัน

ละกิเลสเหตุทุกข์ที่รุกเหลือ
บรรเทาเจือจางอยู่มิรู้หัน
มิได้ปิดหูตาสารพัน
กระทบมันรู้แล้วแคล้วที่วาง

สมาทานศีลไว้มิให้พร่อง
ห้าข้อที่ถ้วนท่องต้องไม่ห่าง
สิ่งใดชั่วหายหลบมิสบทาง
ความดีสร้างสวรรค์บนชั้นดิน

แม้สายทางดำเนินที่เดินเปลี่ยว
ด้วยตนเองคนเดียวก็รู้สิ้น
ตนต้องพึ่งตนเห็นเป็นอาจิณ
เลี่ยงราคินกิเลสเหตุแห่งทุกข์

ขอบพระคุณจิตวิญญาณ์ที่มากล่าว
ทุกเรื่องราวชื่นฉ่ำเลิศล้ำสุข
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเป็นยุค
พระธรรมยังใช้ปลุกแก่ผู้นอน

สิริวตี

วันนี้คงนอนฝันดี ได้พระธรรมก่อนนอน ขอบพระคุณนะคะ  รู้สึกได้สัมผัสถึงจิตวิญาณขั้นสูง
 

 

สวัสดีครับ ท่านปู่ พันคม

กระผม นายกล้า กลัวเกรง
 มาต้อนรับครับ

กล้าขอฝึกกลอนกับท่านปู่ด้วยนะครับ

 

ตัดทุกข์เทวษด้วย              เหตุดล         
กำเนิดเกิดตัวตน               หม่นไหม้     
ปฏิจจสมุปบาทยล             สดับ           
สันตติระงับไซร้                  จึ่งไร้ไฟฟอน

"..ผู้ใดเห็นปฏิจจสมุปบาท    ผู้นั้นชื่อว่าเห็นธรรม
ผู้ใดเห็นธรรม    ผู้นั้นชื่อว่าเห็นปฏิจจสมุปบาท..."

ขอขอบพระคุณครับที่แนะนำ
Soul Searcher
Inspired to write 4/11/2016

เอาความมัวผสมเมาให้เคล้าคลุก
เอาสนุกใส่สนานลงสนาม
ละเลงกาพย์กลอนโคลงไม่ได้ความ
เขียนไปตามจินตนาคนบ้าบอ
...
แน่ใจนะ

อันนี้มีคนแนะนำว่าให้ขึ้นกระทู้ใหม่
ดังนั้นจะไปกลอนธรรมมะในกระทู้ใหม่นะครับ
...
..กระนั้นหรือ..