กรองกานท์วางเปรียบน้ำ-    ใจจริง
คือสิ่งส่งจากหญิง                เท่านี้
พรรณพฤกษ์อย่าประวิง      นาพ่อ
บอกต่อมิหลอกลี้                  เริ่มแล้วฝนเทียม


พิรุณเรียมหยาดให้              เย็นจินต์
ความบ่เทียมถวิล                 ต่อถ้อย
จริงใจใส่ในศิลป์                  เสริมส่ง
พรมพจน์พิรุณน้อย               ตกต้องทุกวันหนอ

สิริวตี

 

บางคราครวญคร่ำไห้      มิวาย
หนาวนั่นมันเย็นกาย       ทิ่มเข้า
ทรวงทรุดประดุจภาย-    ในอ่วม
เพียงเพราะลมพัดเย้า    จึ่งเศร้ารำเพย

เคยเป็นเปรียบปกเปี้ย    อ่อนแรง
เติมต่อขอปรับแปลง     เปลี่ยนถ้อย
หวานหูหมู่แมลง          ตอมไต่
หวานอะไรหยดย้อย     แน่น้ำใจคน

วิริน
๓/๑๒/๕๙

 

อุราดลเลิศล้ำ                ธรรมมา         
ฤาเทียบตถตา               ด่ำได้             
ประสบพบปัญหา            ใดดื่น           
จิตหว่างเป็นกลางไซร้       ทุกข์ท้นกมลเมิน

Soul Searcher
Inspired to write 3/12/2016

มโนมนัสประภัสสร์สะอาดมิคลาดมิคลาย
บุรุษเชลงประกายพระธรรมและนำไสว
ประกอบประดุจมุนีชะตาอุราประไพ
สงบสว่างจะให้ลุทั้งวิมุติวิสุทธิธรรม

และสรรพสิ่งมิทิ้งนิวรณ์มิห่อนระทก
ฤดีตระหนกนรกสลับประตูสวรรค์
ประพฤติละลดกิเลสประเทศจะน้อมจะนำ
จะห่างระกำมิช้ำมิชั่วมิเลวสิดี

สิริวตี
 

อาจารย์ศิลาช่วยตรวจที กลบทนี้ถูกไหมคะ

กระจิบกระจอกกระเจาะกระแจะกระยางกระโหย่ง
มะเมียมะโรงจรุงจะปรุงจะขีดจะเขียน
อนงค์ประพันธ์มโนมนัสประภัสสร์มิเกรียน
ละเลงและเรียนกวินท์สนุกดนูอุรา

สิริวตี

 

เตือนตนบ่นใบ้บื้อ   อย่ายึดถือคือเรื่องใหญ่
อ่อนน้อมย่อมเกรงใจ   อาจพ้นไวเรื่องภัยพาล

เตือนตัวหากมัวหลง   บอกตามตรงคงร้าวฉาน
ร้อยพจน์หยดกลอนกานท์  ชื่นฉ่ำมานผ่านกวี

มากมายหลายหลากเรื่อง    อย่าขุ่นเคืองเปลืองเนื้อที่
สำราญบานบุรี          ก็ยังดีกว่าหน้าง้ำ

เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง    หยอกเย้าเพียงขอเสียงขำ
รื่นเริงบันเทิงนำ           สุขเลิศล้ำแสนส่ำบาย

เสียงเพลงบรรเลงไหว    ลอยลม
จงอย่าทำอกตรม         หม่นไหม้
ยึกยักย่อมระทม          ขมเข็ด
มองแต่ดีเก็บไว้        เยี่ยมแท้จริงคุณ

อะล้อเล่นนะค่ะ

วิริน
๑๑/๑๒/๕๙

 

สำนวนรักรักร้อยคอยประดิษฐ์
เสริมสนิทนิจจาน้องจนท้องเสีย
เพราะอิ่มมากความรักชักอ่อนเพลีย
วันนี้เปลี้ยขาอ่อนนอนหมดแรง

สิริวตี