สายโลหิตรีเทิร์น
..
แม่ดาวเรืองเคืองใจพ่อไกรนัก
มาบอกรักจักลาน้ำตาหล่น
ศึกครั้งนี้พลีกายหมายรบจน
ร่างปี้ป่น..เป็นดินสิ้นชีวี
..
จงดูแลตนเอง..เกรงหมื่นทิพย์
จะลวงหยิบชิ้นปลาแล้วคว้าหนี
จงระวังระไว..คนไม่ดี
เสร็จศึกนี้..เมื่อใดได้พบกัน
....
สายโลหิตรีเทฺิร์นเกินใจห้าม
ดูมิข้ามสักตอน..นอนยิ้มฝัน
นึกย้อนคิดครั้งสาว..คราวผ่องพรรณ
หนุ่มคนนั้นคนนี้จะตีกันตาย..คริคริ
..
ดูละครย้อนดูตน..ระคนนัก
เรื่องรักรักใคร่ใคร่..ใจ-คอหาย
ผ่านเรื่องราวหนาวร้อนอ่อนใจกาย
ผลสุดท้าย..ก็เอียน..นั่งเขียนกลอน
..
เฮ้อ....กวีชาวบ้าน

"สายโลหิต"ติดตรึงคะนึงหวน
มีค่าควรระลึกตรึกสังหรณ์
แทรกเรื่องรักปักใจให้บังอร
และสะท้อนเลือดเนื้อเพื่อแผ่นดิน

ไม่เคยดูสักครั้งนั่งเทียนแต่ง
ละครแรงน้ำดีมิเน่ากลิ่น
อ่านเรื่องย่อและข่าวตามเล่ายิน
ก็หลงรักยุพินจินต์คร่ำครวญ

เลยเผลอเป็น"ขุนไกร"ในฝันเฟื่อง
รัก"ดาวเรือง"เข้าให้ใจผันผวน
ทั้งเก่งกล้าหล่อเท่เสน่ห์ยวน
นำขบวนทัพใหญ่ป้องไพรี

ถึงยามศึกคึกคักมิพักรบ
เสร็จศึกจบรักนางมิห่างหนี
พร้อมเลือดเนื้อทั้งปวงดวงฤดี
อุทิศพลีแผ่นดินตราบสิ้นใจ

แสนซาบซึ้งวีรกรรมนำประวัติ
ทั้งเห็นชัดรักแท้ว่าแค่ไหน
แต่ยังอินบทหล่อพ่อ"ขุนไกร"
เลยเก็บไว้ฝันต่อรอ"ดาวเรือง"..

ขุนตะวัน

 

สงครามธรรมชาติสะอาดนัก
สงครามรักสลักใจให้ประเดื่อง
สงครามชาติกวาดเอาเข้าบ้านเมือง
สงครามอาจเกี่ยวเนื่องกับความตาย

เปรียบคำสั่งนภาให้ฟ้าฟาด
เพชฌฆาตเฆ่นเข้าที่เป้าหมาย
ยามศึกรักหักตนกมลวาย
จึงมลายมอดม้วยด้วยน้ำมือ

สิริวตี