ผิวหม่นมัวตัวเตี้ยต่ำม่อต้อ
เหมือนก้นหม้อหน้าดำดังมู่ทู่
เดินเท้าแบะแซะหญ้าเช่นตาชู
ใครเอ็นดูเหลียวแลแม้ชายตา
ทุบข่อยแข็งแปรงฟันวันละหน
ตักน้ำฝนในอ่างเช้าล้างหน้า
ขาดน้ำขวดน้ำกรองน้ำประปา
โดดน้ำท่าอาบเย็นเป็นประจำ
กินข้าวนึ่งข้าวจี่บิข้าวปั้น
วันเว้นวันแกงหยวกลวกเตาผำ
หมดสิทธิ์สาบลาบหลู้หมูไก่ยำ
ซ้ายขวาคลำกระเป๋าเปล่าไร้ตังค์
หนุนไม้แก่นแทนหมอนนอนพื้นฟาก
หนาวร้อนตากยุงเยือนเป็นเพื่อนผัง
คันเหาเห็บเจ็บหมัดกัดรุงรัง
ไร้โต๊ะตั่งตู้เตียงเพียงพ้นดิน
ปีนลำไยใกล้เถียงแว่วเสียงกู่
เดินทางสู่เมืองกรุงมุ่งถวิล
เขียน ก กา กง กม กน ระบิล
ลุ่มหลงกลิ่นอักษรสาวกลอนไทย
ช้ำหัวอกหกปีนานดีดัก
พะวงรักพธูอยู่ไฉน
ห่วงเว็บเสียเพลียฮาร์ทซุ่มชาร์จไฟ
ไป ไป๊ ไป เลี้ยงควายนั่งปลายนา
รพีกาญจน์
