รักสุดท้ายของมาณพ

รักสุดท้ายของมาณพ
..จัมปกมาลาฉันท์ ๑๐..

• โอ้รติเอย ก่อนเคยกิระยินมา
โสกะยถา มาณพปฏิพัทธ์ภินท์

• หนึ่งนฤมล ยามยลสิริโฉมฉิน
สวยสะประทิน กลิ่นร่ำผิวเริงรมย์

• พรหมชะตา พัดพามลขื่นขม
ชีวะระทม ตรมแทบทุรเจียนวาย

• เหตุเพราะฤดี ยังมีภรเคียงกาย
ฝันละมลาย หมายไว้หิริมั่นคง

• ยั้งสติตาม นิยามทมะเมินหลง
มุ่งมนปลง นงลักษณ์ปิยะเพียงใจ

• เผยอติผาย สุดท้ายรติลึกใน
หลอมหฤทัย ไหวอ่อนอุระครวญเพลง

Soul Searcher
Inspired to write 26/2/2017

รติ : ความรัก
กิระ : คำเล่าลือ
โสกะ : โศกเศร้า, เหี่ยวแห้งใจ
ยถา : ฉันใด, อย่างไร
ปฏิพัทธ์ : ผูกพัน, รักใคร่
สิริ : ความงาม
ผิว : (ผิ-วะ) แม้นว่า
พรหม : (พรม-มะ) พระพรหม
มล : (มะ-ละ) ความมัวหมอง
ทุร : (ทุ-ระ) ยาก, ลำบาก
ภร : (พะ-ระ) เลี้ยงดู, ค้ำจุน
หิริ : ความละอายใจ
ทมะ : ความข่มใจ
มน : (มะนะ) ใจ
ปิยะ : อันเป็นที่รัก
อติ : พิเศษ, เลิศล้น
อุระ : อก, ทรวง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: รักสุดท้ายของมาณพ (อ่าน 2995 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้